چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟

توکن چیست؟ | آکادمی آینده

تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال چیست؟ — به زبان ساده

کوین و توکن از جمله اصطلاحات پایه ارز دیجیتال هستند و برای اشاره به رمز ارزهای دیجیتال استفاده می‌شوند. این دو واژه در بسیاری از مواقع به‌جای هم استفاده می‌شوند اما تفاوت‌های اساسی بین آن‌‌ها وجود دارد. هدف از نوشتن این مقاله بررسی تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال به زبان ساده است. برای این منظور، ابتدا تعریف جامعی از این دو اصطلاح ارائه می‌کنیم چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ تا بدانیم تفاوت کوین با توکن چیست و به ساده‌ترین شکل ممکن آن را درک کنیم.

کوین در ارز دیجیتال چیست ؟

«کوین» (Coin) در زبان فارسی به معنی سکه است. در بازار کریپتو کوین به ارزهای دیجیتالی گفته می‌شود که به عنوان ارز اصلی یک شبکه غیرمتمرکز با «تکنولوژی دفتر کل توزیع شده» (DLT) ایجاد شده است. با توجه به این که بیشتر پروژه‌های ارز دیجیتال از فناوری بلاک چین به عنوان دفتر کل توزیع شده استفاده می‌کنند، می‌توان کوین را سکه اصلی یک بلاک چین تعریف کرد که برای پرداخت هزینه کارمزد تراکنش‌ها استفاده می‌شود. به عنوان مثال «بیت کوین» (BTC)، کوین بلاک چین بیت کوین و «اتر» (ETH) کوین اصلی شبکه اتریوم است.

شبکه‌های بلاک چینی که از ساخت قرارداد هوشمند پشتیبانی نمی‌کنند معمولا تنها یک ارز دیجیتال در شبکه خود دارند که به عنوان کوین معرفی می‌شود. سایر بلاک چین‌ها که به عنوان پلتفرم ساخت قرارداد هوشمند شناخته می‌شوند، علاوه بر کوین اصلی شبکه امکان ساخت سایر ارزهای دیجیتال را نیز فراهم می‌‌کنند که به عنوان توکن شناخته می‌شوند. کوین در هر دو نوع شبکه‌های بلاک چینی برای موارد مختلفی مثل پرداخت هزینه کارمزد ثبت تراکنش، استیکینگ و تامین امنیت شبکه و فعالیت در حوزه دیفای استفاده می‌شوند.

توکن در ارز دیجیتال چیست ؟

«توکن» (Token) یک واژه عمومی به معنی ژتون است و قبل از ایجاد رمزارزها در فضای اینترنت مورد استفاده قرار می‌گرفت. توکن‌ها در بازی‌های رایانه‌ای به عنوان ابزاری برای خرید و فروش دارایی‌های موجود در بازار استفاده می‌شوند. در فضای ارز دیجیتال توکن به ارزهای دیجیتالی گفته می‌شود که با استفاده از قراردادهای هوشمند ساخته شده‌اند و بلاک چین مخصوص خود را ندارند.

توکن ارز دیجیتال در داخل یک قرارداد هوشمند ساخته می‌شود. بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال به منظور راحتی کار، کاهش هزینه‌ها و تامین امنیت خود از پروژه‌های بلاک چینی بزرگ با قابلیت ایجاد قرارداد هوشمند برای راه‌اندازی پروتکل خود استفاده می‌کنند. ارز دیجیتال ساخته شده در قرارداد هوشمند کاربردهای درون برنامه‌ای دارد و هزینه انتقال آن‌ها نیز با چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ کوین اصلی شبکه پشتیبان پرداخت می‌شود.

توکن‌ها بر اساس استاندارد ساخت خود به دو دسته «مثلی» (Fungible) و «غیرمثلی» (Non-Fungible) تقسیم می‌شوند. توکن مثلی به آن دسته از توکن‌ها گفته میشود که ارزش تمامی واحدهای آن یکسان است و می‌توان هر کدام از آن‌ها را به جای هم استفاده کرد. توکن غیرمثلی یا NFT برعکس توکن‌های مثلی است که در آن ارزش هر کدام از توکن‌ها به دلیل تعریف ویژگی‌های منحصر به فرد با دیگران متفاوت است. NFT همانند اثر هنری است و ساخت NFT با استفاده از قراردادهای هوشمند انجام می‌شود. این توکن‌ها ارزش‌های متفاوتی با هم دارند و سازندگان توکن‌ها می‌توانند با استفاده از بازارهای موجود به خرید و فروش NFT بپردازند.

دسته‌بندی دیگر توکن‌ها بر اساس ماهیت کاربرد آن‌ها است. از این جهت توکن‌ها را می‌توان به دسته‌های مختلفی مانند توکن کاربردی، توکن حاکمیتی، استیبل کوین و توکن بهادار تقسیم کرد. هر چقدر یک توکن ارز دیجیتال کاربردهای بیشتری داشته باشد، ارزشمندتر است و می‌‌تواند توجه عموم سرمایه‌گذاران و تریدرها را به خود جلب کند.

تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال به زبان ساده

در بخش‌های قبلی فهمیدیم که کوین و توکن در ارز دیجیتال چیست. در این بخش می‌خواهیم تفاوت کوین و توکن را بررسی کنیم. اصلی‌ترین تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال مربوط به داشتن یا نداشتن بلاک چین اختصاصی است. در حالی که کوین‌ها ارزهای اصلی یک شبکه بلاک چینی هستند، توکن‌ها بلاک چین اختصاصی خود را ندارند و از طریق قراردادهای هوشمند بر روی پلتفرم‌های ساخت قرارداد هوشمند مثل «اتریوم»، «کاردانو»، «سولانا»، «هارمونی وان» و «فانتوم» ایجاد می‌شوند.

دومین تفاوت میان کوین و توکن مربوط به کاربردهای آن‌ها است. کوین در شبکه بلاک چین همانند بنزین برای ماشین است و بدون وجود آن امکان تعامل با بلاک چین وجود ندارد. تمامی تراکنش‌هایی که در شبکه بلاک چین انجام می‌شود شامل هزینه تراکنش است که این هزینه با استفاده از کوین شبکه پرداخت می‌شود و امکان استفاده از توکن برای پرداخت هزینه‌ها وجود ندارد. از کوین به عنوان پاداش برای ماینرها و اعتبارسنج‌ها استفاده می‌شود. در نهایت، کوین در بلاک چین‌های اثبات سهام برای استیکینگ و تامین امنیت شبکه مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در مقابل، توکن‌ها برای کاربردهای مختلفی راه‌اندازی می‌شوند. توکن‌هایی مثل «تتر» و «دای» به عنوان استیبل کوین معادل با ارز فیات دلار آمریکا در بسیاری از شبکه‌های بلاک چینی استفاده می‌شوند. NFTها برای نشان دادن منحصر به فرد بودن یک دارایی یا موجودیت در فضای بلاک چین مورد استفاده قرار می‌گیرند. برخی از توکن‌ها به عنوان توکن کاربردی برای انجام پرداخت‌های درون برنامه‌ای یا استیکینگ به منظور تامین امنیت شبکه و کسب درآمد از ارزهای دیجیتال استفاده می‌شوند. هدف از ایجاد توکن‌های بهادار نیز توکنیزه کردن سهام و سایر دارایی‌های فیزیکی به منظور آسان کردن جابجایی آن‌ها است.

تفاوت کوین با توکن از منظر ذخیره‌ سازی چیست ؟

یکی از تفاوت‌هایی که کوین و توکن باهم دارند مربوط به ذخیره کردن آن‌ها در کیف پول ارز دیجیتال است. کوین‌ها هر کدام آدرس کیف پول مخصوص خود را دارند و برای انتقال آن‌ها حتما باید از آدرس مخصوص استفاده کرد. انتقال کوین به آدرسی غیر از آدرس اصلی بلاک چین، باعث از دست رفتن کوین‌ها خواهد شد.

در مقابل توکن‌ها را می‌توان به هر آدرسی که در شبکه بلاک چین تعریف شده است ارسال کرد. به عنوان مثال، شما می‌توانید توکن سلر ساخته شده بر بستر اتریوم را به طور مستقیم به آدرس میزبان اتریوم ارسال کنید. البته کیف پول‌ها برای برای هر کدام از توکن‌های شبکه آدرس مجزایی ایجاد می‌کنند که استفاده از آن‌ها برای تشخیص راحت دارایی‌ها مناسب است.

تفاوت ساخت کوین و توکن به زبان ساده

همانطور که در بخش تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال به زبان ساده گفته شد، یکی از اصلی‌ترین تفاوت‌های کوین و توکن در بستر شکل‌گیری آن‌ها است. در حالی که کوین‌ها به عنوان ارز اصلی یک شبکه بلاک چین شناخته می‌شوند، توکن‌ها با استفاده از ابزار قرارداد هوشمند موجود در بلاک چین‌ها ایجاد می‌شوند. این تفاوت در روش ساخت توکن‌، تفاوت‌هایی در هزینه، زمان و کاربردهای مورد نظر کوین‌ها و توکن‌ها ایجاد می‌کند.

برای ایجاد یک کوین، باید یک بلاک چین راه‌اندازی شود. بدین منظور نیاز است که پروتکل اجماع مربوط به بلاک چین کدنویسی شده و نرم‌افزار مربوط به آن ساخته شود. پس از آن نوبت به یپدا کردن نودها و ماینرهای شبکه می‌رسد. نودها با اجرای نرم‌افزار شبکه در سیستم‌های خود یا داشتن بخشی از توکن‌های آن، امنیت و کارایی شبکه را تضمین می‌کند. کاربران در صورتی به عنوان نود در یک بلاک چین فعالیت می‌کنند که بلاک چین اهداف و برنامه‌های بسیار جذابی داشته باشد و بتواند در مقایسه با سایر بلاک چین‌ها کارایی بالاتری از خود نشان دهد.

امروزه پروژه‌های لایه صفر مثل «پولکادات» و «کازماز» ابزارهایی در اختیار توسعه‌دهندگان می‌گذارند تا با استفاده از آن‌ها بتوانند بلاک چین را راحت‌تر ایجاد کنند. پولکادات حتی از نودهای خود برای تامین امنیت این پروژه‌ها استفاده می‌کند. بنابراین، توسعه‌دهنده‌ها نیازی به ایجاد شبکه ماینرهای خود ندارند اما باید هزینه زیادی را برای اجازه بلاک چین‌های این پلتفرم پرداخت کنند. با توجه به این مطالب می‌توان چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ گفت راه‌اندازی بلاک چین سخت است و نیاز به صرف هزینه بالایی دارد.

توکن‌ها برخلاف کوین‌ها نیازی به ایجاد بلاک چین ندارند و با استفاده از قرارداد هوشمند ساخته می‌شوند. ساخت قرارداد هوشمند نیاز به دانش برنامه‌نویسی دارد تا با استفاده از آن متغیرها و شرایط مورد نیاز قرارداد را اجرایی کرد. بنابراین، ساخت توکن در قرارداد هوشمند تنها بخش اقتصادی پروژه است و به وسیله استانداردهای ساخت توکن انجام می‌شود. به عنوان مثال،‌ استاندار «ERC- 20 » برای ساخت توکن مثلی و استاندارد «ERC- 721 » برای ساخت NFT در شبکه اتریوم استفاده می‌شود.

بسیاری از پروژه‌های کلاهبرداری تنها بخش ایجاد توکن را در دستور کار خود قرار می‌دهند بدون این که هیچ کاربرد دیگری برای توکن خود معرفی کرده باشند. امروزه ساخت توکن در شبکه‌های بلاک چینی در زمانی کمتر از یک ساعت قابل انجام است و با صرف کمترین هزینه ممکن انجام می‌شود. بنابراین، ساخت توکن بسیار راحت‌تر و کم‌هزینه‌تر از کوین است و در مدت زمان کوتاهی قابل انجام است.

تفاوت شت کوین و توکن به زبان ساده

«شت کوین» (Shitcoin) به دسته‌ای از ارزهای دیجیتال گفته می‌شود که هدف و برنامه مشخصی برای آینده ندارند و برای سرگرمی و کلاهبرداری ایجاد شده‌اند. این که چه ارز دیجیتالی شت کوین است برای سرمایه‌گذارهای مختلف متفاوت است اما ایده اصلی، نداشتن هدف درست برای پروژه است. پس از ایجاد بیت کوین در سال 2009، بسیاری از پروژه‌ها این شبکه را فورک کردند و اولین آلت کوین‌ها را ایجاد کردند. این پروژه‌ها اگرچه به دنبال بهبود شرایط بیت کوین بودند اما هیچ کدام نتوانستند حتی به بیت کوین نزدیک شوند. واژه شت کوین برای اولین بار برای این دسته از ارزهای دیجیتال استفاده شد.

با ارائه پروژه اتریوم، دو رویداد مهم در بازار ارزهای دیجیتال به وقوع پیوست. اولین اتفاق، ایجاد بلاک چین اتریوم به عنوان پلتفرم ساخت قراردادهای هوشمند بود که توانست ایده جدیدی را به بازار اضافه کند. دومین اتفاق این بود که استفاده از قرارداد هوشمند امکان ساخت توکن را برای کاربران امکان‌پذیر کرد و همین مساله باعث ایجاد تعداد زیادی توکن ارز دیجیتال بی‌ارزش شد که در نهایت حباب آن در سال 2018 فرو ریخت.

می‌توان گفت، شت کوین لزوما کوین یا توکن نیست. «دوج‌کوین» به عنوان یکی از اصلی‌ترین شت کوین‌های بازار بلاک چین مخصوص خود را دارد و کوین است حال آن‌که «شیبااینو» دومین شت کوین معروف بازار توکن است و بر بستر شبکه اتریوم ساخته شده است. با توجه به این که هزینه ساخت و نگه‌داری بلاک چین بالا است، می‌توان گفت که بسیاری از شت کوین‌ها به صورت توکن ایجاد می‌شوند و معمولا مدل کوین آن‌ها مدت زمان زیادی دوام نمی‌آورد.

فرق میم کوین و توکن در ارز دیجیتال چیست ؟

«میم کوین» (Memecoin) به دسته‌ای از ارزهای دیجیتال گفته می‌شود که برای سرگرمی ایجاد شدند و با استفاده از میم‌های اینترنتی با تصاویر حیوانات محبوبیت و شهرت جهانی پیدا کرده‌اند. میم کوین‌ها هیج ایده و هدف خاصی ندارند و به همین دلیل جزوی از شت کوین‌ها حساب می‌شوند. بنابراین، تمامی نکات گفته شده در بخش تفاوت شت کوین و توکن برای این بخش نیز صدق می‌کند. توجه داشته باشید که میم‌ کوین‌ها لزوما کوین نیستند و اتفاقا حجم عظیمی از این ارزها به صورت توکن بر بستر شبکه‌های ارز دیجیتال مختلف ساخته شده‌اند.

تفاوت بیت کوین و توکن چیست ؟

بیت کوین اولین رمزارز ایجاد شده در بازار است که توسط ساتوشی ناکاموتو و در سال 2009 ایجاد شده است. بیت کوین بلاک چین مخصوص خود را دارد که اجماع در آن از طریق الگوریتم اثبات کار انجام می‌شود. کوین اصلی این شبکه با نام بیت کوین شناخته می‌شود و نماد آن «BTC» است. بلاک چین بیت کوین به عنوان راه‌حلی برای پرداخت ارائه شده است و از قراردادهای هوشمند پشتیبانی نمی‌‌کند بنابراین امکان ساخت توکن نیز در این شبکه وجود ندارد. با این توضیحات می‌توان گفت بیت کوین، کوین مخصوص بلاک چین بیت کوین است و تفاوت بین کوین و توکن در ارز دیجیتال را می‌توان به تفاوت بیت کوین و توکن در ارز دیجیتال نسبت داد.

جمع‌بندی

موضوع تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال موضوع بسیار مهمی است چرا که بسیاری از کلاهبرداران با با سواستفاده از آگاهی ناقص عموم مردم، با اسم بردن از این واژه‌ها آن‌ها را تشویق به سرمایه‌گذاری در توکن‌ها و کوین‌های بی‌پشتوانه می‌‌کنند. در این مقاله تفاوت کوین با توکن، پس از تعریف کامل این دو واژه مورد بحث قرار گرفت. علاوه بر این این، تفاوت شت کوین با توکن و تفاوت بیت کوین با توکن ارز دیجیتال نیز در این مقاله تشریح شد.

سلب مسئولیت مطالب اقتصاد: این مطلب صرفاً‌ با هدف افزایش آگاهی عمومی در حوزه اقتصاد نوشته شده است. برای سرمایه‌گذاری،‌ تجارت و آگاهی دقیق از قوانین مربوط به آن‌ها، لازم است حتماً از دانش و مشاوره افراد متخصص کمک گرفته شود. دقت داشته باشید که قوانین بازار سرمایه و قوانین تجاری و اقتصادی کشور، همواره در حال تغییر هستند و بر همین اساس، ممکن است برخی موارد ذکر شده در این مطلب، دیگر صحت نداشته باشند. مسئولیت هر گونه بهره‌برداری از این نوشتار با هدف سرمایه‌گذاری، تجارت، کسب درآمد و غیره، بر عهده خود افراد بوده و مجله فرادرس هیچ مسئولیتی در این رابطه ندارد. برای اطلاعات بیشتر + اینجا کلیک کنید.

مطلبی که در بالا مطالعه کردید بخشی از مجموعه مطالب «آموزش ارزهای دیجیتال — راهنمای مفاهیم و اصطلاحات رمزارزها» است. در ادامه، می‌توانید فهرست این مطالب را ببینید:

اگر این مطلب برای شما مفید بوده است، آموزش‌ها و مطالب زیر نیز به شما پیشنهاد می‌شوند:

تفاوت کوین و توکن چیست؟

معمولاً بسیاری از افراد کلمات “کوین” و “توکن” را به عنوان مترادف استفاده می‌کنند و تفاوت کوین و توکن را متوجه نشده اند. اما برخلاف تصور عموم، این‌ها کاملاً به دو مفهوم متفاوت اشاره دارند.

پس دلیل این اشتباه و تفاوت کوین و توکن چیست؟

در فضای نوظهور و رو به رشد کریپتوکارنسی‌ها، رواج اصطلاحات جدید منجر به سوءبرداشت‌های اشتباهی از این مفاهیم شده است. بنا به تعریف، ارز (کارنسی) یک وسیله مبادله، واحد شمارش و یا ذخیره کننده ارزش است. بیت کوین نیز تمامی این ویژگی‌ها را داراست، درنتیجه انتخاب نام “کریپتوکارنسی” برای آن توجیه دارد. اما پس از موفقیت بیت کوین، تمامی کوین‌ها و توکن‌هایی که به طور انبوه تولید شدند “کریپتوکارنسی” نام گرفتند با این‌وجود که بسیاری از آن‌ها ویژگی‌های لازم را نداشتند. بنابراین، تفاوت کوین و توکن چیست که به اشتباه مترادف هم به کاربرده شدند.

اما کوین چیست؟

کوین، پولی دیجیتال است که با استفاده از تکنیک‌های رمزگذاری ایجادشده و ارزش را در طول زمان ذخیره می‌کند. کوین درواقع یک معادل دیجیتالی پول است که بیت کوین مشهورترین نمونه آن است. بیت کوین، مبتنی بر تکنولوژی بلاک چین است (دفتر کلی عمومی که در آن‌همه تراکنش‌ها قابل رویت‌اند). در این زنجیره داده‌ها به طور جمعی ذخیره و بین شرکت‌کنندگان شبکه بلاک چین به اشتراک گذاشته می‌شوند. تکنولوژی بلاک چین، شفافیت را تضمین می‌کند و احتمال کلاهبرداری نیز را کاهش می‌دهد. برخی از کوین‌ها مبتنی بر پروتکل اصلی بیت کوین هستند مثل لایت کوین و برخی دیگر بر روی بلاک چین فعالیت می‌کنند چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ مانند ارز ریپل و مونرو. توجه داشته باشید که کوین‌ها برای انجام کاری فراتر از عملکرد پول در نظر گرفته نشده‌اند. کوین‌ها دارای ویژگی‌های مشابهی با پول هستند:

مشخصه‌های اصلی کوین‌ها عبارتند از:

• به بلاک چین باز عمومی متصل‌اند: به هرکسی این امکان داده می‌شود که به شبکه بپیوندد و در آن شرکت کند.
• قابلیت ارسال، دریافت و استخراج دارند.

از کوین‌ها در چه مواردی استفاده می‌شود؟

معمولاً از کوین‌های دیجیتالی به عنوان یک پول واقعی استفاده می‌شود. نمونه‌ای از این کوین‌ها، همان ارز دیجیتال بیت کوین، لایت کوین و مونرو است. غالبا کوین‌ها، هدفی فراتر از کارکرد یک پول دیجیتالی ندارند. از موارد استفاده کوین‌ها می‌توان به چند مورد زیر اشاره کرد:

• برای انتقال پول (می‌توانید با استفاده از کوین‌ها، ارزشی را دریافت و ارسال کنید)
• به عنوان یک ذخیره کننده ارزش (می‌توان آن‌ها را ذخیره و بعداً با کالا یا ارزی دیگر مبادله کرد)
• یک نوع “واحد” محسوب می‌شود (می‌توانید کالاها یا خدمات را براساس آن‌ها قیمت‌گذاری کنید)

برای مثال، می‌توان از بیت کوین برای پرداخت کالا و خدمات در سراسر اینترنت و بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز استفاده کرد. شما می‌توانید این ارز دیجیتال را برای مدت‌زمان طولانی ذخیره و بعداً آن را با چیز دیگری که ارزشش برابر است معاوضه کنید. به غیر از استفاده‌های پولی، بیت کوین هیچ کاربرد دیگری ندارد. اما کوین‌های دیجیتالی دیگری نیز وجود دارند که دارای ویژگی‌های بیشتری هستند. برای مثال:

• اتریوم (ETH) برای انجام معاملات بر روی شبکه Ethereum استفاده می‌شود (به عنوان سوخت تراکنش‌ها). بر روی شبکه Ethereum می‌توان توکن ایجاد کرد، اما برای ارسال یک توکن همچنان به ارز دیجیتال اتریوم نیاز است که این‌ها هزینه‌های ماینینگ را تامین می‌کنند (به کامپیوترهایی پرداخت می‌شوند که در شبکه اتریوم به تائید تراکنش‌ها مشغول‌اند).
• در اختیار داشتن مقادیری از ارز دیجیتال دش (DASH) نیز به کاربران این امکان را می‌دهد تا در خصوص تصمیمات مهم شبکه Dash رای دهند.

اگر ایده‌ای برای به روزرسانی شبکه DASH مطرح شود، کسانی که به اندازه معین‌شده دش در اختیاردارند، می‌توانند روی دهند که آیا این به‌روزرسانی باید رخ دهد یا خیر. این حق روی به دارندگانش این امکان را می‌دهد تا در خصوص چگونگی تحقق این پروژه حرفی برای گفتن داشته باشند.

توکن چیست؟

توکن دارایی دیجیتالی است که می‌تواند به عنوان یک روش پرداخت (در یک پروژه خاص)، عملکردهایی مشابه با کوین‌ها را انجام دهد، اما تفاوت کوین و توکن اصلی در این است که کوین، این حق را نیز به دارنده می‌دهد که در شبکه مشارکت نماید. توکن‌ها معمولاً بر روی پلتفرم یک بلاک ‌چین دیگر ایجاد می‌شوند. توکن‌ها ممکن است بیانگر سهم یک شرکت باشند، برای کاربرد در یک اپلیکیشن یا پروژه‌ای خاص استفاده شوند و یا به عنوان دارایی‌های دیجیتال عمل کنند. به عنوان مثال، “بلیط یک کنسرت” یک توکن است که شما در یک‌زمان خاص و یک مکان خاص از آن استفاده می‌کنید. شما نمی‌توانید به رستوران بروید و صورتحساب خود را با بلیط کنسرت پرداخت کنید، این بلیط فقط در سالن کنسرت ارزش دارد. توکن‌های دیجیتالی مشابه هستند و از آن‌ها فقط در یک پروژه خاص استفاده می‌شود. ایجاد یک توکن آسان‌تر از ایجاد یک کوین است، چراکه نیازی به ایجاد کد جدید و یا تغییر کد موجود ندارد و شما فقط باید از یک الگوی استاندارد از پلتفرم‌هایی مانند Ethereum استفاده کنید که مبتنی بر بلاک چین است و به هر شخصی این امکان را می‌دهد تا در طی چند مرحله توکن ایجاد کند. Ethereum اولین پلتفرمی بود که روند ایجاد توکن را ساده‌تر کرد.چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟

انواع توکن

توکن‌ها انواع مختلفی دارند که در این طبقه‌بندی گنجانده می‌شوند که شامل:

این نوع از توکن‌ها بیانگر یک دارایی مانند مشارکت در منابع فیزیکی، شرکت‌ها، جریان‌های درآمدی و یا حق دریافت سود سهام است به لحاظ عملکرد، این توکن‌ها شبیه به سهام، اوراق ‌قرضه یا مشتقات هستند.

این دسته از توکن‌ها، دسترسی به کالاها و خدمات یک پروژه خاص را فراهم می‌کند. همچنین می‌توان از آن‌ها به عنوان نوعی تخفیف یا دسترسی ویژه به کالا و خدمات یک پروژه استفاده کرد.

• توکن‌های پرداختی (کریپتوکارنسی‌ها)

معمولاً توکن‌های این دسته، هیچ کارکرد یا ارتباطی با پروژه‌های توسعه‌ای دیگر ندارند. در حالت کلی، هدف کریپتوکارنسی‌ها ذخیره ی ارزشی است (مانند پول نقد و طلا) که از طریق آن امکان خرید، فروش و سایر تراکنش‌های مالی فراهم می‌شود. این ارزها قصد دارند تا کارکردی مانند دلار و یورو داشته باشند، با این تفاوت که تحت حمایت دولت و یا هیچ نهاد دیگری نباشند.

نتیجه گیری

در تفاوت کوین و توکن باید گفت که کوین‌ها، ارزهایی هستند که می‌توانند برای خرید و فروش مورد استفاده قرار گیرند و فقط شیوه‌ای از پرداخت هستند. درحالی که، توکن‌ها می‌توانند بیانگر سهم یک شرکت باشند، دسترسی به محصول یا خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند. شما می‌توانید یک توکن را با یک کوین خریداری کنید، اما برعکس آن امکان پذیر نیست. کوین‌ها به طور مستقل عمل می‌کنند، در حالی که توکن ها تنها برای یک پروژه خاص کاربرد دارند.

تفاوت توکن و کوین، توکن بخریم یا کوین؟

توکن ها را می‌توان کلید های رمزنگاری نظیر امضا دیجیتال و گاهی مثل سیستم امنیتی اثر انگشت دانست. در چند سال اخیر، توکن ها و کوین ها پا به پای یکدیگر پیش رفته و رشد کرده‌اند. توکن های امضای دیجیتال بالاترین امنیت را برای سرویس‌های دیجیتال نظیر خرید ارز دیجیتال فراهم کرده‌اند. با رشد چشم‌گیر رمز ارزها احتمالاً در سال‌های آینده پول کاغذی و سایر فناوری‌های مرتبط با حوزه مالی و بانکی به‌کلی دچار تغییرات جدی خواهند شد. با مطالعه این مقاله با مفهوم اینکه کوین چیست، توکن چیست، توکن ارز دیجیتال و انواع توکن ها آشنا می‌شوید. همچنین از تفاوت توکن و کوین مطلع خواهید شد.

تفاوت توکن و کوین و شباهات آنها همواره مورد توجه کارشناسان در آموزش ارز دیجیتال بوده است. ارزهای دیجیتال موجود در بازار یا از نوع توکن و یا از نوع کوین هستند. برای درک بهتر این موضوع، ابتدا به تعریف کامل توکن چیست و کوین چیست می‌پردازیم.

دیجیتال کوین چیست؟

کوین چیست؟ | آکادمی آینده

دیجیتال کوین (Digital Coin) که به اختصار کوین نامیده می‌شود، یک دارایی دیجیتال است که به شبکه انحصاری بلاک چین متعلق است. یعنی هر کوین ارز دیجیتال جزئی از شبکه ‌بلاک چین خود است. به‌طور مثال ارز دیجیتال بیت کوین بر روی شبکه بلاک چین بیت کوین فعالیت می‌کند. ارز دیجیتال اتر (همان اتریوم) روی شبکه اتریوم فعالیت می‌کند قابل ذکر است که اتریوم نام شبکه بلاک چین است و “اتر” کوین شبکه بلاک چین اتریوم است.

معاملات یک ارز دیجیتال از شخص اول به شخص دیگر قابل انجام است. به طور فیزیکی هیچ کوینی به اشخاص منتقل نمی‌شود و تمامی کوین‌ها به عنوان داده بر روی یک پایگاه داده گسترده قرار دارند. این پایگاه داده یا بلاک چین همه تراکنش‌ها را نگهداری می‌کند و این تراکنش ها توسط کامپیوترها در سرتاسر دنیا کنترل و تائید می‌شود. بیت کوین، اتریوم، ریپل، لایت کوین، بیت کوین کش، کاردانو و صدها ارز دیجیتال دیگر که بلاک چین های اختصاصی خود را دارند در دسته‌بندی کوین‌ها جای می‌گیرند.

کاربرد کوین چیست؟

معمولا دیجیتال کوین ها همان چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ کاربرد پول در دنیای واقعی را دارند. کوین‌ها (بیت‌کوین، لایت‌کوین و…) مانند موجودی پول در کیف و یا حساب بانکی تان است. برخی از دیجیتال کوین ها تنها به عنوان پول قابل استفاده هستند و کاربرد دیگری ندارند. به کوین هایی که تنها به عنوان پول قابل استفاده هستند، “Cash only” می‌گویند. از موارد استفاده از کوین ها می‌توان به انتقال پول (از آن‌ها برای دارایی قابل ارزش استفاده کنیم) و می‌توان آن‌ها را به هدف سرمایه‌گذاری نگهداری کرد.

به طور مثال شما از بیت کوین (به عنوان یک دیجیتال کوین) می‌توانید برای پرداخت کالاها و خدمات در اینترنت و در بسیاری از مکان های دنیای واقعی نیز استفاده کنید. (در بسیاری از کشورها شما در ازای پرداخت بیت کوین می‌توانید خرید خانه، خودرو و … انجام دهید) همچنین می‌توانید پس از خرید بیت کوین، آن را نگه دارید تا در آینده و با بالا رفتن ارزش آن، از تفاوت قیمت خرید و فروشتان سود ببرید. به‌جز استفاده از بیت کوین به عنوان یک ابزار مالی، این ارز دیجیتال استفاده دیگری نخواهد داشت. یعنی نمی‌توانید صرفاً با نگهداری بیت کوین، بیت کوین های بیشتری را به‌دست آورید.

بیت کوین یک شبکه‌ی جهانی کامپیوتری است که از فناوری بلاک چین برای مدیریت پایگاه داده‌هایی که معاملات بیت کوین را ثبت می‌کند، استفاده می‌کند. بیت کوین توسط شبکه اش اداره می‌شود و نه یک مقام مرکزی. این به این معنی است که شبکه به صورت peer-to-peer عمل می‌کند. با این حال ارزهای دیجیتال دیگری همچون اتر به جز استفاده به عنوان پول، کاربرد های بیشتری نیز دارند.

توکن چیست؟

توکن چیست؟ | آکادمی آینده

به طورکلی باید بدانید هر کوین که در بازار مشاهده می‌کنید، شبکه بلاک چین مخصوص به خود را دارد و هر شبکه بلاک چین نیز کوین مخصوص به خود را دارد. این کوین، منحصر به‌فرد است. هیچ شبکه بلاک چینی دو کوین نخواهد داشت و همچنین هیچ کوینی به دو شبکه بلاک چین متعلق نخواهد بود.

توکن ها روی یک شبکه بلاک چین که از قبل وجود دارد، ایجاد می‌شوند. بیشتر قرارداد های هوشمند، بسیاری از توکن ها بر روی شبکه اتریوم ساخته می‌شوند. توکن هایی که بر روی این پلتفرم ایجاد می‌شوند به توکن ۲۰ ERC مشهور هستند. نئو، Waves و Lisk نیز همانند اتریوم، دارای قابلیت هستند. برای مثال توکن‌هایی که بر روی پلتفرم نئو ایجاد می‌شوند به توکن‌های ۵ NEP- نامیده می‌شوند.

ایجاد یک توکن ارز دیجیتال جدید برای افرادی که آشنایی کافی با کدنویسی دارند و برای توسعه‌دهندگان، کار دشواری نخواهد بود. فرض کنید شما قصد دارید توکن مورد نظر خود را بر روی شبکه اتریوم ایجاد کنید. ابتدا باید مقداری کوین اتریوم را به ماینر های شبکه بدهید تا تولد توکن شما را تائید کنند. برای تمامی تراکنش‌های توکن خود باید به شبکه کارمزد پرداخت کنید. چون توکن شما بر روی شبکه اتریوم ایجاد شده، کارمزد تراکنش ها را بایستی با اتر پرداخت کنید. بنابراین، برای انتقال توکن خود، از یک فرد به فرد دیگر و یا انتقال آن از اپلیکیشن خود به کاربری که از اپلیکیشن شما استفاده خواهد کرد، شما بایستی اتر پرداخت کنید. برای مثال، صرافی بایننس Binance توکن مخصوص به خود یعنی BNB را دارد. شما با خریداری توکن بایننس می‌توانید کارمزد تریدهای خود را کاهش دهید.

از بزرگترین توکن های بازار هم می‌توان به تتر، چین لینک، دای (Dai)، آوه (Aave)، یرن فایننس (Yearn.Finance) و بت (BAT) اشاره کرد.

تفاوت توکن و کوین چیست؟

تفاوت میان توکن و کوین چیست؟ | آکادمی آینده

شاید تا الان این سوال برای شما بوجود آمده باشد که فرق میان کوین و توکن چیست. یکی از تفاوت توکن و کوین این است که کوین مثل ساختمان و اسکلت یک بلاک‌چین است. در حالی که توکن ها مثل دفاتری هستند که در این ساختمان ایجاد می‌شوند. به علت پیچیدگی و سختی ایجاد یک شبکه بلاک‌چین جدید، در سال‌های اخیر تعداد توکن ها بسیار بیشتر از کوین‌ها می‌باشد. برای ساخت یک کوین ابتدا باید شبکه بلاک‌چین آن ایجاد شود. سپس برای حفظ امنیت و تایید شبکه به ماینر ها نیاز است. همچنین لازم است شبکه استحکام کافی در برابر حملات مختلف ازجمله هک شدن را داشته باشد.

دیگر تفاوت توکن و کوین اینکه می‌توان یک توکن را با یک کوین خریداری کرد، اما برعکس آن امکان‌پذیر نیست. کوین‌ها به‌طور مستقل عمل می‌کنند، درحالی‌که توکن ها تنها برای یک پروژه خاص کاربرد دارند. کوین ها واسط پرداخت هستند.

تفاوت توکن و کوین در محل ذخیره سازی است. کوین ها هر کدام می‌توانند کیف پول اختصاصی خود را داشته باشند. توکن ها روی کیف پول های بلاک چین میزبان ذخیره می‌شوند. به عنوان مثال، تمام توکن های مبتنی بر اتریوم، روی کیف پول ها و آدرس های اتریوم ذخیره می‌شوند، اما نمی‌توانید بیت کوین را روی آدرس اتریوم ذخیره کنید. چون یک کوین است. کوین ها آدرس اختصاصی خود را دارند.

در مورد بلاک‌چین‌های دیگر مانند ترون، ایاس و تزوس هم به همین صورت توکن ها روی کیف پول های هر کوین ذخیره می‌شوند. البته در بلاک چین‌های جدید مانند پولکادات این امکان وجود دارد که توکن‌ها روی کیف پول‌های اختصاصی با آدرس‌های متفاوت هم ذخیره شوند. شما چه مواردی می‌توانید به تفاوت توکن و کوین بیفزایید؟

مزیت ایجاد توکن چیست؟

ایجاد یک شبکه بلاک چین، بسیار زمان بر است و نیاز به ‌صرف انرژی زیادی خواهد داشت. توسعه‌دهندگان، به جای صرف زمان خود برای ایجاد یک شبکه بلاک چین که از طریق آن بتوانند کوین خود را داشته باشند. می‌توانند این زمان و هزینه را ذخیره کرده و برای ایجاد یک توکن ارز دیجیتال بر روی شبکه بلاک‌چین موجود زمان بگذارند. صرفه‌جویی در زمان و انرژی تنها تفاوت توکن و کوین و مزیت توکن نسبت به کوین نیست.

اگر آن ها به جای ایجاد توکن ارز دیجیتال بخواهند شبکه بلاک چین و کوین خود را داشته باشند، باید ماینر هایی را بیابند و آن‌ها را متقاعد کنند تا تائید تراکنش‌های شبکه بلاک‌چین را انجام دهند.

برای ایجاد یک شبکه بلاک‌چین امن، نیاز به تعداد بسیار زیادی ماینر هستیم تا از حملات احتمالی (هک) جلوگیری کنند. آن‌ها باید تعداد زیاد کامپیوتر را فراهم کرده تا آنها عمل تایید تراکنش ها را انجام دهند. که این کار ایرادات بسیاری دارد (مهم‌ترینش این است که شبکه بلاک‌چین موجود یک شبکه متمرکز خواهد بود). این کار زمان و هزینه بسیار زیادی می‌طلبد.

کاربرد انواع توکن چیست؟

انواع توکن و کوین چیست | آکادمی آینده

برای اینکه یک توکن بتواند ارزش جذب کند و مقبولیت به دست بیاورد، باید در یک پروژه کاربردی باشد و در صرافی های معتبر اضافه شود که به‌هیچ وجه کار ساده‌ای نیست. توکن هایی که بتوانند با حضور خود یک نیاز را رفع کنند و خدمات مفیدی ارائه دهند، شانس بیشتری در بازار سرمایه دارند.
دسته بندی توکن ها صرفاً برای آسان تر کردن فهم روش کار آنها است و لزوماً هر توکن، در یکی از این دسته بندی ها قرار نمی‌گیرد یا ممکن است در دو دسته بندی تعریف شود.

۱– توکن های کاربردی

برای مثال اگر شما از طریق سیستم بلاک چین یک بلیت سینما بخرید، درواقع یک توکن خریداری کرده‌اید. توکن های کاربردی، خدمات خاصی را ارائه می‌کنند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده است. برای مثال توکن Vethor که بر بستر بلاک چین Vechain فعالیت می‌کند، به عنوان کارمزد و سوخت شبکه استفاده می‌شود.

۲– توکن های امنیتی

بعضی از توکن ها به عنوان حق مالکیت فرد بر یک دارایی دیجیتالی یا غیر دیجیتالی استفاده می‌شوند. این دارایی می‌تواند سهام یک شرکت باشد یا سند اشتراک در مالکیت یک خانه. این نوع توکن ها در اثر افزایش نگرانی های دولت ها بر سر نظارت بر دارایی‌ها شکل گرفت. توکن های امنیتی Security Token که به آنها توکن اوراق بهادار هم گفته می‌شود، حق توزیع دارایی را در اختیار افراد قرار می‌دهد.

۳– توکن‌های معاملاتی

یکی از انواع توکن‌، توکن‌های معاملاتی Transaction Token است. این توکن‌ها اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خرید و فروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل‌کوین هایی مانند دای (Dai) یا تتر ازجمله این توکن‌ها هستند.

۴– توکن حاکمیتی

یکی از مهم ترین انواع توکن‌، توکن‌های حاکمیتی است. داشتن این نوع توکن برای کاربر، حق مشارکت در تصمیمات شبکه را ایجاد می‌کند. برای مثال رمز ارز کامپ COMP، رمز ارزی بر بستر اتریوم است که امکان وام‌دهی را برای کاربران فراهم می‌کند. این توکن، یک پروژه دی فای (DeFi) است.

۵- توکن مثلی

در علوم اقتصادی، یک کالا یا پول در صورتی مثلی یا تعویض‌پذیر (Fungible) تلقی می‌شود که واحد های آن با یکدیگر قابل‌تعویض باشند و نتوان هیچ کدام از آنها را کم ارزش‌تر یا بارزش‌تر از دیگری دانست. به عنوان‌ مثال، بیت کوین، دلار، ریال و به طور کلی اسکناس ها چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ در دسته دارایی های مثلی قرار دارند.

یک اسکناس هزار تومانی نسبت به یک اسکناس هزار تومانی دیگر ازنظر ارزش کاملاً برابر است و هر دو می‌توانند با یکدیگر تعویض شوند و مقدار کالای یکسانی را خریداری کنند. زمانی که یک اسکناس هزار تومانی به فرد دیگری قرض می‌دهید، انتظار ندارید که بعداً دقیقاً همان اسکناس را پس بگیرید.

در مقابلِ دارایی های مثلی‌، دارایی های غیر مثلی (Non-fungible) قرار دارند. به طور کلی می‌توان گفت هر چیزی که ابزار مبادله نباشد، غیرمثلی است. مثلاً خودروی شما دارایی غیرمثلی هست. اگر خودروی خود را به دوستتان قرض بدهید انتظار دارید دقیقاً همان خودرو را پس بگیرید، نه یک خودروی دیگر.

یک توکن غیر مثلی یاNFT ، یک دارایی دیجیتال است که کمیاب و منحصر به فرد بوده و روی بلاک‌چین ذخیره و جابه‌جا می‌شود. آیتم های بازی های کامپیوتری، آثار هنری دیجیتال، بلیت رویداد های مختلف، در دسته توکن های غیر مثلی جای می‌گیرند. در حال حاضر ۹۹٪ توکن های بازار مانند تتر، همه واحد های آنها از نظر ارزش مشابه و قابل‌تعویض هستند. اما حوزه NFT روز به روز در حال گسترش است و احتمالاً در آینده توکن های غیر مثلی بخش بزرگتری از بازار را به خود اختصاص دهند.

۶- توکن دارایی

از توکن های دارایی Asset tokens به عنوان یک سند برای اثبات یک دارایی در پلتفرم و یا حتی یک سازمان استفاده می‌شود. هر توکن دارایی می‌تواند بیانگر میزان ارزش یک دارایی فیزیکی باشد.

7- توکن ارزی

از توکن ارز دیجیتال ارزی، به عنوان روشی برای پرداخت استفاده می‌شود. همان طور که می‌توان اقدام به خرید و فروش بیت کوین کش، لایت کوین و سایر ارزها کرد، می‌توان خرید و فروش Currency token را نیز به همان ‌سادگی انجام داد.

8- توکن‌ جایزه و امتیازی

یکی از جالب ترین کاربرد توکن ها استفاده از آنها به عنوان جایزه Reward tokens است. توکن جایزه را می‌توان نوعی امتیاز وفاداری دانست. بنابراین افراد و کسب ‌و کارها می‌توانند از این توکن استفاده کنند.

تفاوت توکن و کوین ارز دیجیتال + انواع و استخراج

کوین‌ها، ارزهایی هستند که می‌توانند برای خرید و فروش مورد استفاده قرار گیرند و فقط شیوه‌ای از پرداخت هستند اما توکن‌ها می‌توانند بیانگر سهم یک شرکت باشند، دسترسی به محصول یا خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند.

به گزارش ایمنا واژه کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) از دو عبارت کریپتو (Crypto) به‌معنای رمز و کارنسی (Currency) به معنای ارز تشکیل شده است. رمزارزها به یکی از مهم‌ترین مباحث مالی، اقتصادی و تکنولوژی در دنیا تبدیل شده‌اند. یک کوین یا چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ پول رمزنگاری شده یا رمز ارز نوعی دارایی رمزنگاری شده (هر نوع از ارزهای مجازی) است که بلاک چین مخصوص به خود را دارد بر خلاف توکن که روی بلاک چین‌های سایر رمز ارزها جا به جا می‌شود. و این تفاوت کوین و توکن است.

کوین چیست؟

دیجیتال کوین (Digital Coin) که به اختصار کوین نامیده می‌شود، یک دارایی دیجیتال است که به شبکه بلاک چین خود تعلق دارد. در واقع هر کوین جزئی از شبکه بلاکچین خود از جمله بیت کوین، اتر و لایت کوین است. هر کدام از کوین‌ها بر روی شبکه بلاک چین خود هدف خاصی را دنبال می‌کنند، مانند بلاکچین بیت کوین از ابتدا قصد داشت که نیاز به واسط سوم را در تراکنش‌های مالی از بین ببرد.

توکن چیست؟

توکن ها بر روی یک شبکه بلاک چین که از قبل وجود دارد، ایجاد می‌شوند. در واقع به لطف قراردادهای هوشمند، بسیاری از توکن ها بر روی شبکه اتریوم ساخته می‌شوند. توکن هایی که بر روی این پلتفرم ایجاد می‌شوند به توکن ERC۲۰ مشهور هستند. با این حال، نئو، Waves و Lisk نیز همانند اتریوم، قابلیت میزبانی توکن‌ها را دارند. برای مثال توکن هایی که بر روی پلتفرم نئو ایجاد می‌شوند به توکن های NEP-۵ مشهور می‌باشند.

از آن‌جا که اتریوم بلاک چین مخصوص به خودش را دارد، پس یک کوین است. هم‌چنین، از این مسئله این‌چنین می‌توان نتیجه گرفت که اگر شما کیف پول دیجیتالی داشته باشید که از اتریوم پشتیبانی می‌کند، تمام دارایی‌های که از بلاک چین اتریوم استفاده می‌کنند، از جمله توکن‌های ERC۲۰، با کیف پول شما سازگار هستند.

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

روی هر پلتفرم بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده کند، می‌توان توکن ایجاد کرد. اتریوم در حال حاضر میزبان بیش از ۸۰٪ توکن‌های بازار است و پس از آن بایننس چین (Binance chain)، ایاس، کازماس، تزوس و ترون قرار دارند.

توسعه‌دهندگان برای ایجاد یک توکن باید با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی و استانداردهای ایجاد توکن که تیم یک بلاک چین آن را ارائه می‌کند، قرارداد هوشمند توکن خود را ایجاد کنند و با استفاده از ابزارهای موجود، آن در بلاک چین پیاده‌سازی کنند.

برای مثال، زبان برنامه‌نویسی ساخت توکن (قرارداد هوشمند) در اتریوم سالیدیتی است و استاندارد اصلی اتریوم برای ایجاد توکن ERC-۲۰ نام دارد. ساخت توکن به‌خودیِ خود در کمتر از یک ساعت و با هزینه بسیار کم (کارمزدهای شبکه) انجام می‌شود، اما ایجاد یک توکن نمی‌تواند ارزشمندی آن را تضمین می‌کند.

بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال ترجیح می‌دهند ابتدا، ارز دیجیتال خود را بر بستر یک بلاکچین دیگر راه‌اندازی کنند و در صورتی که در بازار حضور موفقی داشتند، بلاکچین اختصاصی برای آن بنویسند. بایننس کوین یکی از این پروژه‌ها بود. ارز BNB ابتدا بر بستر ERC۲۰ شروع به فعالیت کرد و سپس، بایننس بلاکچین اختصاصی BEP۲ را برای آن نوشت.

کاربردهای توکن

برای اینکه یک توکن بتواند ارزش جذب کند و مقبولیت به دست بیاورد، باید در یک پروژه کاربردی دخیل باشد و در صرافی‌های معتبر اضافه شود که به هیچ وجه کار ساده‌ای نیست. توکن‌هایی که بتوانند با حضور خود چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ یک نیاز را رفع کنند و خدمات مفیدی ارائه دهند، شانس بیشتری برای حضور در بازار سرمایه دارند.

۱- توکن‌های کاربردی

برای مثال اگر شما از طریق سیستم بلاکچین یک بلیط سینما بخرید، در واقع یک توکن خریداری کرده‌اید. توکن‌های کاربردی، خدمات خاصی را ارائه می‌کنند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده است. برای مثال توکن Vethor که بر بستر بلاکچین Vechain فعالیت می‌کند، به عنوان کارمزد و سوخت شبکه استفاده می‌شود.

۲- توکن‌های امنیتی

بعضی از توکن‌ها به عنوان حق مالکیت فرد بر یک دارایی دیجیتالی یا غیر دیجیتالی استفاده می‌شوند. این دارایی می‌تواند سهام یک شرکت باشد یا سند اشتراک در مالکیت یک خانه. این نوع توکن‌ها در اثر افزایش نگرانی‌های دولت‌ها بر سر نظارت بر دارایی‌ها شکل گرفت. توکن‌های امنیتی (Security Token) که به آن‌ها توکن اوراق بهادار هم گفته می‌شود، حق توزیع دارایی را در اختیار افراد قرار می‌دهد.

۳- توکن‌های معاملاتی

یکی از انواع رایج توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی (Transaction Token) است. این توکن‌ها اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خرید و فروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌هایی مانند دای (Dai) یا تتر از جمله این توکن‌ها هستند.

۴- توکن حاکمیتی

یکی از مهم‌ترین انواع توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی است. داشتن این نوع توکن برای کاربر جهت مشارکت در شبکه حق ایجاد می‌کند. برای مثال رمزارز کامپ (COMP)، رمز ارزی بر بستر اتریوم است که امکان وام دهی را برای کاربران فراهم می‌کند. این توکن، یک پروژه دی فای (DeFi) است که در سال ۲۰۲۰ آغاز به فعالیت کرد.

دسته‌بندی توکن‌ها صرفاً برای چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ آسان‌تر کردن فهم روش کار آن‌ها است و لزوماً هر توکن، در یکی از این دسته‌بندی‌ها قرار نمی‌گیرد یا ممکن است در دو دسته‌بندی تعریف شود.

تفاوت توکن غیرمثلی و مثلی

در اقتصاد، یک کالا (یا پول) در صورتی مثلی یا تعویض‌پذیر (Fungible) تلقی می‌شود که واحدهای آن با یکدیگر قابل‌تعویض باشند و نتوان هیچ‌کدام از آنها را کم‌ارزش‌تر یا با ارزش‌تر از دیگری دانست.

به‌عنوان مثال، بیت کوین، دلار، ریال و به‌طور کلی اسکناس‌ها در دسته دارایی‌های مثلی قرار دارند. یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی نسبت به یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی دیگر از نظر ارزش کاملاً برابر است و هر دو می‌توانند با یکدیگر تعویض شوند و مقدار کالای یکسانی را خریداری کنند. زمانی که یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی به دوست خود قرض می‌دهید، انتظار ندارید که بعداً دقیقاً همان اسکناس را پس بگیرید.

در مقابلِ دارایی‌های مثلی‌، چیزهای غیرمثلی (Non-fungible) قرار دارند که دورتادور ما را فرا گرفته‌اند. به‌طور کلی می‌توان گفت هر چیزی که ابزار مبادله نباشد، غیرمثلی است.

مثلاً لپ‌تاپ شما، تلفن همراه شما و خودروی شما اقلام غیرمثلی هستند. اگر خودروی خود را به دوستتان قرض بدهید تا به مسافرت برود، انتظار دارید دقیقاً همان خودرو را پس بگیرید نه یک خودروی دیگر. برای درک بهتر، بلیط بازی پرسپولیس و استقلال هم غیرمثلی است.

یک توکن غیرمثلی یا NFT، یک دارایی دیجیتال است که کمیاب و منحصربه‌فرد بوده و روی بلاک چین ذخیره و جابه‌جا می‌شود. آیتم‌های بازی‌های کامپیوتری، اقلام کلکسیونی، آثار هنری دیجیتال، بلیط رویدادهای مختلف، نام دامنه‌ها، یک خانه که به‌صورت توکن درآمده و … در دسته توکن‌های غیرمثلی جای می‌گیرند.

در حال حاضر ۹۹٪ توکن‌های بازار مانند تتر و چین لینک مثلی هستند و همه واحدهای آنها از نظر ارزش مشابه و قابل‌تعویض هستند، اما حوزه NFT روزبه‌روز در حال گسترش است و احتمالاً در آینده توکن‌های غیرمثلی بخش بزرگ‌تری از بازار را به خود اختصاص دهند.

کاربرد کوین چیست؟

کوین‌ها همانند پول موجود در کیف و یا حساب بانکی‌تان است. برخی از دیجیتال کوین‌ها تنها به عنوان پول قابل استفاده هستند و کاربرد دیگری ندارند. در مورد توکن ها چنین نیست.

موارد استفاده از کوین‌ها:

• انتقال پول (از آنها برای دارایی قابل ارزش استفاده کنیم)
• سرمایه یا دارایی (می‌توان آنها را به هدف سرمایه‌گذاری نگهداری کرد، مثل طلا)

شما از بیت کوین (به عنوان یک دیجیتال کوین) می‌توانید برای پرداخت کالاها و خدمات در اینترنت و در بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز استفاده کنید (در بسیاری از کشورها شما در ازای پرداخت بیت کوین می‌توانید خرید خانه و خودرو و سایر موارد را انجام دهید). همچنین می‌توانید پس از خرید بیت کوین، آن را نگه دارید تا در آینده و با بالا رفتن ارزش آن، از تفاوت قیمت خرید و فروشتان سود ببرید.

به جز استفاده از بیت کوین به عنوان یک ابزار مالی، این ارز دیجیتال استفاده دیگری نخواهد داشت. شما نمی‌توانید صرفاً با نگهداری بیت کوین، بیت کوین‌های بیشتری را به دست آورید (مثل خریداری سهام شرکت که در پایان هر سال به ازای تعداد سهامتان به شما سود تعلق خواهد گرفت و یا مثل نگهداری ارز دیجیتال نئو، که به ازای نگهداری آن، شما ارز دیجیتال دیگری به اسم Gas دریافت خواهید کرد). بیت کوین تنها استفاده به عنوان یک پول دیجیتال را دارد.

می‌توان یک توکن را با یک کوین خریداری کرد، اما برعکس آن امکان پذیر نیست. کوین‌ها به طور مستقل عمل می‌کنند، در حالی که توکن ها تنها برای یک پروژه خاص کاربرد دارند.

تفاوت کوین و توکن ارز دیجیتال

رمز ارزها یکی از مهم ترین مباحث مالی،اقتصادی و تکنولوژی در دنیاست، یک کوین نوعی دارایی رمزنگاری شده است که بلاک چین مخصوص به خود را دارد بر خلاف توکن که روی بلاک چین‌های سایر رمز ارزها جا به جا می‌شود این تفاوت کوین و توکن ارز دیجیتال است.

اغلب افرادی که به تازگی وارد دنیای کریپتو شده اند تفاوت کوین و توکن را نمی دانند.

تفاوت های زیادی بین کوین های کریپتو و توکن های رمزنگاری وجود دارد.

اگر می خواهید این تفاوت ها را متوجه شوید و با مفهوم کوین و توکن آشنا شوید پیشنهاد می کنیم مطالعه این مقاله را از دست ندهید.

همیار کریپتو بهترین یاری کننده شما در سفر طولانی ارزهای دیجیتال خواهد بود.

امروزه دنیای تجارت مدرن شده است و روش­ های جدید برای تجارت بوجود آمده است که با پلت­فرم­ هایی مانند اینترنت، موبایل، کیف پول­ های ارز دیجیتال و… در ارتباط است.

اساتید همیار کریپتو در دوره های آموزشی ارزهای دیجیتال در مشهد به صورت حضوری و غیر حضوری شما را در این سفر همراهی می کنند.

کوین ارز دیجیتال چیست؟

کوین در ارزهای دیجیتال به رمزارزی گفته می شود که بلاکچین اختصاصی خود را دارد.

تمام «کوینها» به‌عنوان داده‌هایی در یک پایگاه داده بزرگ جهانی وجود دارند.

این پایگاه داده تمام تراکنش ها را پیگیری می کند و توسط رایانه های سراسر جهان بررسی و تأیید می شود.

تاریخچه کوین

در سال 1983، دیوید شام یک نوع پول دیجیتال مبتنی‌بر رمزنگاری اختراع کرد که ای‌کش (Electronic Cash) نام داشت.

دیوید شام بعدتر و در سال 1995 یک پول دیجیتال دیگر به نام دیجی‌کش (Digi Cash) ابداع کرد که روش رمزنگاری آن به گونه‌ای بود که نه بانک، نه دولت و نه هیچ شخص ثالثی قادر به ردگیری تراکنش‌های مالی آن نبودند.

در سال 1996 و در دانشگاه MIT مطالبی منتشر شد که در آن یک نظام رمزارز را به تفصیل شرح داده شده بود.

این سلسله مطالب در همان سال توسط آژانس امنیت ملی آمریکا در قالب یک گزارش با عنوان «چگونه یک ضرابخانه بسازیم: رمزنگاری پول‌های الکترونیکی گمنام» منتشر شد.

اولین رمزارز یا COIN که به صورت غیرمتمرکز کار می‌کرد در سال 2009 به‌جود آمد که همان بیت‌کوین است.

کوین متمرکز و غیرمتمرکز چیست؟

کوین ها به دو دسته متمرکز و غیرمتمرکز تقسیم می شوند.

کوین متمرکز

ارزهای دیجیتال متمرکز درواقع مثل پول‌های رایج عمل می‌کند، اما در دنیای دیجیتالی.

در حقیقت به مانند بانک مرکزی که کنترل مقدار چاپ پول و مقدار عرضه و تقاضا را در بازار کنترل می‌کند، توسعه‌دهندگان و سازندگان COIN متمرکز نیز روی آن کوین نظارت و دسترسی کامل بر مقدار چاپ و نحوه عرضه و تقاضای آن در بازار را دارند و کاملا کنترل شده عمل می‌کنند.

کوین غیرمتمرکز

ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز در واقع رمزارزی است که توسعه دهندگان، در کنترل آن هیچ‌گونه نقشی ندارند.

به‌عبارت دیگر داده ‌های داخلی شبکه به‌جای این‌که روی یک سرور مرکزی ذخیره شوند، بر روی هزارن سرور و به‌صورت کاملا شبکه‌ای ذخیره سازی می‌شوند.

به‌این ترتیب احتمال هک و یا دزدی پایین و همچنین میزان اعتماد و شفافیت بر عدم دستکاری آن افزایش می‌یابد.

توکن ارز دیجیتال چیست؟

توکن ها روی بلاکچین های موجود ایجاد می شوند و بلاکچین اختصاصی ندارد.

توکن‌ها روی بلاک چین ایجاد می‌شوند و براساس خصوصیاتی که برایشان تعریف می‌شود، دسته‌بندی‌ها و کاربردهای متفاوتی خواهند داشت.

امروزه، بلاک چین اتریوم میزبان اکثر توکن‌ها با ویژگی‌های متنوع و منحصربه‌فردشان است.

بنابراین، ویژگی دیگری که در تعریف توکن باید به آن توجه کرد، بی‌نیازی به بلاک چین اختصاصی است که نقطه تمایز آن با کوین نیز به‌شمار می‌رود.

هر کمپانی می‌تواند در شبکه بلاک چین توکن اختصاصی‌اش را تولید کند؛ اما این توکن‌ها ارزش کوین را ندارند و فقط برای پرداخت یا به‌کارگیری درون اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (dApps) کاربردی هستند.

توکن هایی که بر روی پلتفرم اتریوم ساخته می شوند به عنوان توکن های ERC-20 شناخته می شوند.

شبکه ERC-20 یکی از شبکه هایی است که می توان بر بستر آن کوین و توکن جابه جا کرد، در مقاله شبکه های نقل و انتقال در بلاکچین ما این شبکه ها را به طور مفصل توضیح داده ایم.

اگر شبکه های نقل و انتقال را بشناسید در فرایند نقل و انتقال به شما کمک می کند تا سرمایه خود را به اشتباه انتقال ندهید.

پیشنهاد می کنیم مطالعه این مقاله را از دست ندهید.

چگونه توکن ها ایجاد می شوند؟

ایجاد توکن به توانایی فنی کمی نیاز دارد و برای کسی که تجربه برنامه نویسی دارد توصیه می شود.

البته به توسعه دهنده نیاز دارد که برخی از کوین های بومی را برای بلاک چینی که توکن روی آن ایجاد می شود، خرج کند.

به عنوان مثال، اگر توکن در اتریوم ایجاد شود، سازنده باید مقداری اتر هزینه کند تا ماینرهای شبکه را وادار به اعتبارسنجی تراکنش توکن (ایجاد) کند.

هدف ساخت توکن ارز دیجیتال

بیشتر توکن ها برای استفاده با برنامه های غیرمتمرکز یا dApps وجود دارند.

زمانی که توسعه‌دهندگان در حال ایجاد توکن خود هستند، می‌توانند تصمیم بگیرند که چه تعداد واحد بسازند و این توکن‌های جدید هنگام ایجاد به کجا ارسال شوند.

آنها در این مرحله مقداری از ارز دیجیتال بومی را روی بلاک چینی که در حال ایجاد توکن هستند، پرداخت خواهند کرد.

پس از ایجاد، توکن ها اغلب برای فعال کردن ویژگی های برنامه ای که برای آن طراحی شده اند استفاده می شوند.

بایننس (صرافی) نیز توکن خاص خود را دارد. هنگامی که کاربران با BNB (توکن بایننس) معامله می کنند، کارمزد آنها 50٪ کمتر است.

روش‌های مختلف استفاده از توکن‌ها

به‌عنوان روش پرداخت بین دو طرف قرارداد که بر سر پرداخت ازطریق توکن توافق کردند.

مالکیت دارایی دیجیتال (ملک، محصولات، سهام و…)

حسابداری برای اقدامات دیجیتالی

پاداش‌دهی به مشارکت‌کنندگان در یک شبکه

اطمینان از امنیت شبکه

فراهم‌کردن تجربه کاربری ارتقا یافته

مزیت ایجاد یک توکن ارز دیجیتال چیست؟

از آنجایی که توسعه‌دهنده dApp و توکن مجبور نیست بلاکچین خود را ایجاد کند، در زمان و منابع آنها صرفه‌جویی می‌کند.

آن‌ها می‌توانند از ویژگی‌های ارز دیجیتال با برنامه خود استفاده کنند و در عین حال از امنیت بلاکچین بومی بهره ببرند.

زمان تنها چیزی نیست که آنها را نجات می دهد، اگر آنها بلاک چین و کوین خود را به جای dApp و توکن ایجاد کنند، باید ماینر هایی را نیز برای تأیید تراکنش های خود پیدا کنند.

اگر با مفهوم ماینر آشنایی ندارید می توانید مقاله استخراج ارز دیجیتال را مطالعه کنید.

برای ایجاد یک بلاکچین قوی که نتوان به آن حمله کرد، ماینرهای زیادی نیاز دارند.

منظور از حمله در اینجا حمله 51 درصدی است. مقاله آن را مطالعه کنید تا متوجه این خطر شوید.

کار کردن روی یک بلاکچین مشترک که چندین برنامه می توانند روی آن اجرا شوند، برای بسیاری از کامپیوترها بسیار منطقی تر است تا هزاران بلاکچین ضعیف و عمدتا متمرکز. این فقط یک فرآیند بسیار طولانی تر و بسیار گران تر است.

انواع توکن ارز دیجیتال

در نهایت، در تعریف توکن، اجازه دهید به چند نوع مختلف توکن نگاهی بیندازیم.

توکن های امنیتی

بیشتر توکن های صادر شده توسط ICO توکن های امنیتی هستند. شخصی که آنها را خریداری می کند، پول خود را با انتظار سود در ICO سرمایه گذاری می کند. بر اساس قوانین سوئیس، با این اوراق مانند اوراق بهادار سنتی رفتار می شود.

توکن‌های سهام

اگر یک توکن نشان‌دهنده مقداری سهام در شرکتی باشد که آن را منتشر می‌کند، یک توکن سهام است. با این حال، تعداد کمی از شرکت‌ها از چنین ICO استفاده کرده‌اند، زیرا دستورالعمل‌های نظارتی زیادی در مورد اینکه چه چیزی قانونی است و چه چیزی نیست وجود ندارد.

توکن های کاربردی

توکن های کاربردی برای دسترسی افراد به یک محصول یا خدمات استفاده می شوند. آنها همچنین نادر هستند زیرا انتظار می رود بیشتر توکن ها بر اساس عرضه محدود آنها ارزش بیشتری پیدا کنند.

تفاوت کوین و توکن ارز دیجیتال

کوین‌های دیجیتالی مانند بیت کوین روی یک شبکه بلاک چین بومی و اختصاصی وجود دارند؛ اما توکن‌های دیجیتالی روی بلاک چین‌های موجود ایجادشدنی هستند.

کوین‌های دیجیتالی ارزش پولی دارند و در اصطلاح ارز دیجیتالی به‌شمار می‌آیند و می‌توانند در فرایندهای پرداخت استفاده شوند؛ درحالی‌که توکن‌ها کاربردهای گسترده‌ای دارند و ممکن است به‌شکل‌های مختلف به‌کار روند.

ایجاد کوین‌ها به‌هیچ‌وجه آسان نیست و فرایند پیچیده‌ای باید سپری شود؛ اما ساخت توکن برای افراد آشنا با برنامه‌نویسی کار سختی نخواهد بود.

توزیع کوین ازطریق استخراج انجام می‌شود که به انجام محاسبات پیچیده نیاز دارد؛ اما توزیع توکن‌ها در اکثر مواقع با برگزاری رویدادهای عرضه اولیه کوین (ICO) صورت می‌پذیرد.

جمع بندی

در این مقاله دریافتیم توکن رمزنگاری‌شده نوعی دارایی دیجیتال به‌حساب آید.

استفاده از آن به‌جای کوین یا ارز دیجیتال صحیح نیست؛ زیرا توکن‌ها کاربردی فراتر از رمزارز دارند و می‌توانند نمایانگر دارایی دیجیتال یا خدمات یا محصول خاصی باشند.

اکنون باید بفهمید که وقتی کسی می گوید “کوین” دیجیتال و “توکن” دیجیتالی، منظور چیست.

اکنون باید تعریف ساده کوین و توکن را بدانید

کوینها بومی بلاکچین خود هستند. در حالی که توکن ها بر روی بلاکچین دیگری قرار دارند.

کوینها اغلب به عنوان پول استفاده می شوند.

با این حال، برخی از کوینها کاربردهای دیگری نیز دارند.

این موارد شامل استفاده برای سوخت رسانی به برنامه ها، استفاده به عنوان یک سهام برای اعتبارسنجی تراکنش در شبکه، یا استفاده برای سوخت قراردادهای هوشمند و تراکنش های توکن است.

اگر آنها برای استفاده در dApp ایجاد شده اند، پس هدف آنها به خود برنامه بستگی دارد.

همیار کریپتو نمونه‌های زیادی از کوینها و توکن‌ها به شما داده شده است تا به شما کمک کند تا درک روشنی از منظور ما از هر عبارت داشته باشید.

بنابراین، اکنون که تعریف کوین و تعریف توکن را می‌دانید، به رمزارزهای مورد علاقه خود فکر کنید.

آیا آنها کوین هستند یا توکن؟

برای تشخیص کوین از توکن می توانید به سایت Coinmarketcap بروید و بر روی ارز مورد نظر خود کلیک کنید و کوین و توکن بودن آن را مشاهده کنید.