چگونه یک طرح سرمایه گذاری ایجاد کنیم

یک طرح کسب و کار خوب باید شامل هزینه‌های پیش بینی شده و مشکلات احتمالی ناشی از هر تصمیم اتخاذ شده باشد.

پس انداز و سرمایه گذاری در این مقاله به این موضوع می پردازیم که راه های سرمایه گذاری کوتاه مدت و بلند مدت چیست؟ همچنین در پایان این یادداشت نیز اندکی با فرآیند بورس آشنا می شویم و خواهیم توانست :

طبق چگونه یک طرح سرمایه گذاری ایجاد کنیم نظر موسسه مالی اجناس و کالاها در طول زمان به دلیل وجود تورم گران تر می شوند. مردم برای گریز از تورم و عبور از آن پول هایشان را زیر فرش یا بالش پس انداز نمی کنند، آنها وقتی تصمیم به پس انداز می‌گیرند، گزینه‌های منطقی پیش رو دارند، و باید آنها را با یکدیگر مقایسه کرد.

تعیین هدف و برنامه پس انداز

مردم برای موفقیت در پس انداز، باید اهداف شان را تعیین کنند، تا بتوانند چیزهایی را که بیشتر نیاز دارند، در اولویت قرار دهند کسانی که به اهداف خود پایبند می مانند، هم به آنچه خواسته اند میرسند هم احساس موفقیت دارند.

بعضی از اهداف به سرعت قابل دستیابی اند، ولی بعضی از اهداف زمان طولانی تری نیاز دارند. معمولاً اهداف پس انداز را در دوره های کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت تعیین می‌کنند.

پس انداز کردن برای آینده به معنی از دست دادن فرصت خرج کردن در زمان حال است. یعنی برای رسیدن به اهداف آینده، باید از بعضی خریدهای تان در زمان حال صرف نظر کنید، آن چیزهایی که شما را رها می‌کنید و از آنها صرف نظر می کنید، هزینه فرصت انتخاب شماست.

روشهای پس انداز و سرمایه گذاری

۱. سپرده گذاری در بانک

۱. سپرده گذاری در بانک:

یک گزینه برای سرمایه گذاری پس انداز ها، سپرده گذاری در بانک است، بانک‌ها دو نوع حساب سرمایه گذاری دارند که اندکی با هم متفاوت است. حسابهای سپرده سرمایه گذاری کوتاه مدت و سپرده سرمایه گذاری بلند مدت. بانکها با مبالغی که در هر دو نوع حساب سپرده جمع میشود، در طرح های سودآور اقتصادی از طرف سپرده گذاران شرکت می کنند، سهم آنها را از سود را به اصل سپرده شان می‌افزایند.

تفاوت حساب های سرمایه گذاری کوتاه مدت و بلند مدت در میزان سود پرداختی آنها و برخی شرایط دیگر است. در سپرده های سرمایه گذاری کوتاه مدت واریز به حساب و برداشت از آن آزاد است و بانک در هر ماه به مانده موجودی حساب سود پرداخت می کند، اما در سپرده‌های سرمایه‌گذاری بلند مدت امکان برداشت از حساب تا پایان دوره سرمایه‌گذاری وجود ندارد، در صورت برداشت از حساب مقداری از سودی که بانک در ابتدا تعهد کرده است را پرداخت نمی کند و به نوعی مشتری را جریمه می کند.

در حساب‌های سرمایه‌گذاری بلند مدت لازم است مقدار مشخصی پول برای مدت معینی در بانک سپرده شود. دوره زمانی این حسابها از ۶ ماه تا چندین سال است و نرخ سود آن ها در دوره زمانی معین شده تغییر نخواهد کرد. در این حساب ها هر چقدر زمان طولانی تری پول سپرده گذاری شود، سود بیشتری هم به آن تعلق می گیرد. فقط توجه کنید که شما پول را قبل از زمان توافق یا سررسید برداشت کنید، مقداری از سود تعیین شده را از دست می‌دهید. برخی از بانکها به سپرده های پس انداز سودی نمی دهند، بلکه به ازای مدت زمان سرمایه گذاری، برای مشتری امتیاز دریافت وام در نظر میگیرند، به طوری که مقدار وام و دوره بازپرداخت آن تابع مقدار سپرده و مدت زمان سپرده گذاری است. به این بانکها، بانکهای قرض الحسنه گفته میشود.

گزینه دیگر برای سرمایه گذاری، خرید سهام شرکتهای مختلف است. خرید سهام نوعی شریک شدن در مالکیت یک شرکت است. با خرید سهام در داشتن یک شرکت با دیگران شریک می‌شویم و در این صورت سود شرکت به نسبت سهم مان به ما تعلق می‌گیرد و البته اگر شرکت متحمل ضرر هم بشود، در آن شریکیم!

در صورتی که شرکت دارای مدیران لایق و توانمند باشد و مردم به عملکرد آنها اطمینان پیدا کنند، سرمایه های اندک خود را که به تنهایی نمی‌توانند کاری انجام دهند، در اختیار آنها قرار می دهند، به این ترتیب هم مشکل کمبود سرمایه شرکت حل می‌شود و هم درآمد دیگری به مردم اضافه می‌شود وسطح تولید در کشور افزایش می یابد.

لازم است توجه کنیم که سهام داری معمولاً در خرید و فروش فرآیندی دارد که اجازه نمی دهد با پس اندازهای اندک وارد آن شویم و در کوتاه‌مدت بلافاصله بتوانیم آن را بفروشیم. ولی می توان پس انداز های بزرگتر را برای میان مدت یا بلند مدت وارد این نوع سرمایه گذاری کرد. سود سرمایه گذاری در سهام معمولاً از سپرده گذاری بلند مدت در بانک هم بیشتر است؛ اما قطعی نیست.

قیمت سهام چگونه تغییر می کند؟

سهام دو قیمت دارد: قیمت اولیه و ثانویه. به قیمت اولیه که شرکت برای بار اول میفروشد، قیمت اسمی می‌گویند و قیمت ثانویه قیمت بازاری است که صاحب سهام در تالار بورس اوراق بهادار در معرض فروش قرار می‌دهد. قیمت اولیه در روی هر ورقه سهم توسط شرکت پذیره نویسی مشخص می شود، اما قیمت بازاری آن به سوددهی آن شرکت بستگی دارد، اگر سود شرکتی دائماً افزایش یابد متقاضی و خریداران آن نوع سهام زیاد می‌شود و در نتیجه قیمت ثانویه دائماً افزایش می یابد.

فرض کنید دولت یا یکی از سازمان های رسمی و قانونی کشور قصد دارد یک فعالیت اقتصادی مشخص راه‌اندازی کند یا برای توسعه یک فعالیت اقتصادی مشخصی که تاکنون وجود داشته است تامین مالی کند در این صورت یکی از راه های تامین مالی انتشار اوراقی است که به آن اوراق مشارکت می گویند. شما می توانید سرمایه پولی خود را به دولت یا آن سازمان بدهید تا در فعالیت آنها مشارکت کنید، در مقابل دولت یا سازمان مورد نظر، اوراق مشارکتی را متناسب با میزان سرمایه‌گذاری شما به شما ارائه می دهد، علاوه بر آنکه به این اوراق مالی، برحسب فعالیت اقتصادی مرتبط سودی تعلق می گیرد، قابل خرید و فروش نیز هستند.

تفاوت اوراق مشارکت و سهام چیست؟

وقتی کسی سهام می خرد، دیگر نمی تواند هر وقت که خواست از مدیر کارخانه بخواهد که سرمایه او را پس دهد. چون آن مقدار اندک پول او به بخشی از ابزار آلات کارخانه تبدیل شده و سرمایه او قابل پس دادن نیست. اما هر وقت بخواهد به شراکت خود ادامه ندهد، می‌تواند برگه‌های سهام خود را به دیگری بفروشد و به پول مورد نیاز خود برسد، وقتی که اوراق مشارکت میخریم، پس از انقضای مدت سررسید آن، علاوه بر اصل پول(سرمایه)، سود آن را هم میگیریم .

برخی افراد برای حفظ ارزش پول خود آنرا به دارایی هایی که معمولاً ارزش خود را در تورم حفظ می‌کنند، مانند طلا تبدیل می‌کنند. خرید طلا بر خلاف خرید سهام به پول خیلی زیادی نیاز دارد و البته هر زمان هم قابل فروش است.

خرید طلا بر خلاف سهام داری با دریافت سود سالیانه همراه نیست و تنها از محل تفاوت قیمت خرید و فروش میتواند برای خریدارش سود داشته باشد، یعنی اگر قیمت طلا در طول زمان ثابت باشد و قیمت خرید با قیمت فروش یکی باشد در عمل چیزی عاید خریدارش نمیشود، در حالیکه سهامداری حتی اگر قیمت ورقه سهام هم تغییر نکند با دریافت سود شرکت در هر سال همراه است و از این محل دارندگان اوراق سهام نفع می‌برند.

مشکل دیگر خرید طلا، برای اقتصاد کشور است. در این صورت پول‌هایی که می‌توانست صرف سرمایه گذاری مولد در اقتصاد شود، در چیزی مثل طلا منجر می‌شود. سرمایه گذاری های مولد، سرمایه گذاری هایی اند که به ظرفیت تولیدی کشور با ایجاد کارخانجات و شرکت های جدید یا توسعه ظرفیت آنها کمک می کنند.

برای کسب مشاوره مالی در خصوص پس انداز و سرمایه گذاری با موسسه مالی تماس بگیرید.

بهترین کار با یک میلیارد سرمایه در سال ۱۴۰۱ (8 پیشنهاد پرسود)

یک میلیارد تومان سرمایه زیادی است و نمی‌توان به همین راحتی آن را نادیده گرفت. برای بسیاری از افراد این مبلغ می‌تواند سرمایه و پس انداز یک عمر کار و تلاش باشد. به همین دلیل افراد به دنبال راه‌هایی برای سرمایه‌گذاری این مبلغ هستند تا ارزش آن به مرور زمان کم نشود.

اما سؤالی که در این زمینه پیش می‌آید این است که به نظر شما با یک میلیارد کجا سرمایه‌ گذاری کنیم؟ در این مقاله قصد داریم تعدادی از پیشنهادات پرسود در زمینه سرمایه‌ گذاری با یک میلیارد تومان را بررسی کنیم.

بهترین سرمایه‌ گذاری با یک میلیارد تومان

احتمالا از خود بپرسید با یک میلیارد چیکار کنم ؟ درست است که ارزش پول ما روز به روز در حال کاهش است اما یک میلیارد تومان پول کمی نیست و می‌توانید سرمایه‌گذاری مفید و سود‌آوری با آن انجام داد. در ادامه چند نمونه از ایده‌های بسیار مفید و پرسود برای سرمایه‌گذاری معرفی شده‌اند. در مقاله‌ای دیگر در مورد اینکه کلا کجا سرمایه گذاری کنیم توضیحات مفصلی داده‌ایم.

شاید بتوان گفت بهترین کار با یک میلیارد سرمایه، کارآفرینی است. با این مبلغ می‌توان در زمینه‌های مختلفی اقدام به راه‌اندازی فعالیت و کسب‌وکار خود نمایید و به سود بسیار بالایی برسید. شاید بسیاری از افراد اهل ریسک کردن نباشند و تصمیم بگیرند این میزان پول را در جایی با کمترین میزان ریسک سرمایه‌گذاری کرده تا بدون کمترین زحمت به سود دست یابند. اما کارآفرینی می‌تواند گزینه‌ای بسیار جذاب برای افراد خلاق و پرتلاش باشد. پیشنهاد می‌شود مقاله دیگر ما درباره استراتژی کسب و کار را بخوانید.

ممکن است بپرسید با یک میلیارد چه کاری میشه راه انداخت؟ درادامه به معرفی می پردازیم. در این میان راه‌های مختلفی برای سرمایه‌گذاری وجود دارد که برخی از آن‌ها که با این میزان پول قابل انجام هستند معرفی شده‌اند:

• خط تولید مواد غذایی

مواد غذایی برای زنده ماندن انسان ضروری است. به همین دلیل تمام مواد غذایی تولید شده همواره توسط افراد خریداری می‌شوند. اگر در این بازار سرمایه‌گذاری کنید مطمئناً همواره با فروش خوبی روبرو خواهید شد. البته کیفیت مواد غذایی تولید شده نقش اصلی را در این زمینه دارد. تولید لبنیات، رب گوجه، گوشت و مرغ بسته‌بندی و … ازجمله مواد غذایی پرفروش هستند.

یکی از بهترین گزینه‌ها برای کارآفرینی و کسب سود بالا با یک میلیارد تومان، راه‌اندازی پمپ بنزین سیار است. در این مورد می‌توانید با خرید دستگاه و خودرو‌های موردنیاز شروع به کار کنید.

بسیاری از اوقات خودرو‌ها با مشکل کمبود سوخت مواجه شده و ممکن است در مسیر‌های درون شهری و برون شهری به بنزین نیاز داشته باشند. با این اوصاف می‌توانید درآمد خوبی در این زمینه کسب کنید. پیشنهاد می‌شود دوره آنلاین کوچینگ علی‌مسچی را دنبال کنید و به مهارت‌ها و توانمندی‌های خود بیفزایید.

• راه‌ اندازی رستوران

بهترین کار با سرمایه یک میلیارد تومان می‌تواند راه‌اندازی یک رستوران باشد. رستوران غذا‌های سنتی، فست فود‌ها، کافه‌ها و … اگر در محیط‌های شلوغ و پررفت آمد تأسیس شوند درآمد بسیار بالایی به همراه دارند. البته در این موارد باید به الزامات تأسیس رستوران و کیفیت غذای ارائه شده توجه بالایی داشته باشید.

سرمایه‌ گذاری در بانک

یکی از راه‌های بدون دردسر با میزان نقد شوندگی بالا، سرمایه‌گذاری در بانک است. شما می‌توانید پول خود را در یکی از شعب بانک‌های مختلف به صورت کوتاه یا بلند مدت سرمایه‌گذاری کرده و در مدت زمان مشخص سود خود را دریافت کنید. این روش میزان نقدشوندگی بالایی دارد و پس از مدت مشخصی که توسط بانک تعیین می‌شوند قابل برداشت است. همچنین نیاز به تخصص یا تجربه خاصی در این زمینه وجود ندارد.

شاید اولین گزینه‌ای که به ذهن تمام افراد می‌رسد سرمایه‌گذاری در بانک باشد اما متأسفانه به دلیل نرخ سود پایینی که توسط بانک پرداخت می‌شود و همچنین مدت زمانی که پول شما در بانک بلوکه می‌شود، شاید گزینه پرسودی نباشد.

سرمایه‌ گذاری در بازار املاک

خرید خانه، زمین، زمین کشاورزی و هرگونه ملکی می‌تواند یکی از گزینه‌های بسیار عالی برای سرمایه‌گذاری باشد. شما می‌توانید خانه‌ای را خریداری کرده و به همراه خانواده در آن زندگی کنید. اگر از قبل خانه دارید، می‌توانید خانه را خریداری و آن را اجاره دهید و مبلغ مشخصی هر ماه اجاره دریافت کنید.

گزینه دیگری که در این زمینه وجود دارد این است که می‌توانید خانه‌ای را خریداری کرده، بازسازی کنید و به قیمت بالاتری به فروش برسانید. به این صورت می‌توانید با سرمایه خود معاملات مختلفی انجام داده و سود بالایی را دریافت کنید. البته نکته منفی در این زمینه نقدشوندگی آن است. خرید و فروش ملک به راحتی صورت نمی‌گیرد و برای نقد شدن سرمایه خود باید مدت زمانی را منتظر بمانید. پیشنهاد می‌شود مقاله دیگر ما درباره بازاریابی شبکه ای را بخوانید.

گزینه دیگری که برای سرمایه‌گذاری می‌توانید از آن استفاده کنید، خرید خودرو است. خرید خودرو نیز همانند خرید ملک مشکل نقدشوندگی دارد و نوسانات بازار نیز تأثیر زیادی بر روی آن دارد. علاوه بر آن، استهلاک خودروی خریداری شده را نیز باید در نظر بگیرید. البته اگر در این زمینه تجربه کافی داشته باشید می‌توانید با خرید و فروش خودرو سود بالایی به دست بیاورید.

بازار طلا و سکه

خرید طلا و سکه از گذشته‌های دور یکی از راه‌های سرمایه‌گذاری به شمار می‌رود. یک میلیارد تومان مبلغ مناسبی است که می‌توانید در این بازار سرمایه‌گذاری کنید. البته باید تخصص کافی در این زمینه داشته و با بازار طلا و سکه آشنایی داشته باشید.

علاوه بر آن نگهداری از این میزان طلا و سکه نیز کار ساده‌ای نیست و قبل از خرید و اقدام به سرمایه‌گذاری در این بازار به دنبال راهکار مناسبی برای نگهداری از سرمایه خود باشید. پیشنهاد می‌شود مقاله دیگر ما درباره کسب درآمد از اینترنت را بخوانید.

بهترین کار با یک میلیارد سرمایه می‌تواند سرمایه‌گذاری در بازار ارز باشد. بازار ارز نیز همانند طلا و سکه دارای نوسانات مختلفی است و برای سرمایه‌گذاری در این بازار باید تجربه بالایی داشته باشید.

خرید هرگونه ارز و ارز‌های دیجیتال می‌تواند گزینه مناسبی برای سرمایه‌گذاری با این میزان پول باشد. برخی از ارز‌های دیجیتال مانند بیت کوین در سال‌های گذشته رشد خوبی داشته‌اند و می‌توانند برای سرمایه‌گذاری مناسب باشند.

موارد بسیاری برای سرمایه‌گذاری و کارآفرینی با یک میلیارد تومان سرمایه وجود دارد. در این مقاله سعی کردیم برخی از بهترین نمونه‌ های موجود را معرفی کنیم. اگر فرد خلاق و با انگیزه‌ای باشید با یک میلیارد تومان سرمایه می‌توانید بیشترین میزان سود را در کمترین زمان به دست بیاورید. پیشنهاد می‌شود مقاله دیگر ما درباره کسب درآمد از اینستاگرام را بخوانید.

برخی از سوالات رایج:

بهترین سرمایه گذاری با یک میلیارد تومان چیست ؟

کارآفرینی/سرمایه‌ گذاری در بانک/سرمایه‌ گذاری در بازار املاک/خرید خودرو/بازار طلا و سکه/بازار ارز

سرمایه گذاری در ملک چگونه است؟

خرید خانه، زمین، زمین کشاورزی و هرگونه ملکی می‌تواند یکی از گزینه‌های بسیار عالی برای سرمایه‌گذاری باشد.گزینه دیگری که در این زمینه وجود دارد این است که می‌توانید خانه‌ای را خریداری کرده، بازسازی کنید و به قیمت بالاتری به فروش برسانید.

طرح کسب و کار (Business Plan) چیست؟

طرح کسب و کار (که با نام‌های طرح تجاری و بیزینس پلن نیز شناخته می‌شود) سندی تفصیلی است که توضیح می‌دهد چگونه یک کسب و کار، معمولاً یک استارتاپ، اهداف خود را تعیین می‌کند و از چه طریقی به آن‌ها دست‌می‌یابد. به کمک این طرح می‌توان نقشه راه شرکت را از منظرهای بازاریابی، مالی و عملیاتی چگونه یک طرح سرمایه گذاری ایجاد کنیم طرح‌ریزی کرد. شروع فعالیت‌ها بدون طرح کسب وکار معمولا رویکرد مناسبی تلقی نمی‌شود. در واقع، تعداد بسیار کمی از شرکت‌ها می‌توانند بدون یک طرح مدون، فعالیت طولانی مدت داشته باشند. قطعاً ایجاد و پایبندی به یک طرح تجاری خوب مزایای زیادی دارد؛ از جمله این‌که بتوانید بدون صرف هزینه بالا، ایده‌های خود را بررسی کنید و در بدترین حالت در تئوری (نه در عمل)، پیامدهای شکست ایده خود را ببینید.

یک طرح خوب در اداره و راهبری هر مرحله از شروع و راهبری کسب و کار کمک‌کننده خواهد بود. از طرح کسب و کار به عنوان یک نقشه راه برای چگونگی ایجاد ساختار، اجرا و رشد کسب و کار جدید استفاده می‌شود و به صاحبان کسب و کار و کارآفرینان کمک می‌کند تا عناصر کلیدی کسب و کار را شناسایی کرده و آن‌ها را دنبال کنند.

فهرست مطالب

اهمیت تدوین طرح کسب و کار

طرح کسب و کار از جمله مستندات پایه‌ای و حیاتی شرکت هستند که برای مخاطبان خارجی و داخلی شرکت مورد استفاده قرار می‌گیرد. به عنوان مثال، پیش از آن‌که شرکت دارای سابقه قابل استناد و معتبر کاری باشد، بانک‌ها و شرکت‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر معمولاً قبل از در نظر گرفتن تأمین سرمایه برای کسب‌وکارهای جدید، نوشتن یک طرح قابل اجرا را پیش‌نیاز می‌کنند. این نوع طرح‌ها می‌توانند به شما کمک کنند تا از سهامداران فعلی بودجه دریافت کنید یا شرکای تجاری جدید بیاورید. سرمایه‌گذاران می‌خواهند اطمینان حاصل کنند که بازده سرمایه‌گذاری خود را خواهند دید. طرح تجاری ابزاری است که از آن برای متقاعد کردن آن‌ها استفاده می‌شود که کار کردن با این کسب و کار، یا سرمایه‌گذاری در شرکت، انتخاب هوشمندانه‌ای است.

نمونه طرح کسب و کار ساده

نمونه طرح شرکت‌های نوپا (استارتاپ‌ها)

نمونه طرح کسب و کار تک صفحه‌ای (مختصر)

نمونه طرح کسب و کار ناب

به علاوه، از طرح کسب و کار می‌توان در راستای همسوسازی تیم‌های اجرایی و عملیاتی شرکت‌ها بهره‌ برد تا در اجرای اقدام‌های استراتژیک همسو باشند و مسیر حرکت فعالیت‌های خود را در جهت اهداف تعیین شده حفظ کنند. اگرچه طرح تجاری غالباً در کسب و کارها و شرکت‌های جدید تدوین می‌شود، اما هر شرکتی باید یک طرح به‌روز و مختص به خود را داشته باشد. در حالت ایده‌آل، این طرح به صورت دوره‌ای بررسی و به‌روز می‌شود تا مشخص شود آیا اهداف محقق شده یا دچار تغییر یا تکامل شده است. گاهی اوقات، یک طرح جدید برای کسب و کاری تدوین می‌شود که تصمیم گرفته در مسیر جدید کسب و کاری حرکت کند.

یک طرح کسب و کار خوب باید شامل هزینه‌های پیش بینی شده و مشکلات احتمالی ناشی از هر تصمیم اتخاذ شده باشد.

به دلیل تفاوت‌ رویکردها، ساختارهای داخلی و توانایی‌های هر شرکت، طرح‌‌های کسب و کار، حتی در میان رقبا در همان صنعت، به ندرت یکسان هستند. اما همه آنها تمایل دارند سرفصل‌های یکسانی داشته باشند، از جمله خلاصه اجرایی از کسب و کار و شرح مفصلی از کسب و کار، خدمات و محصولات آن و چگونگی دستیابی به اهداف. این طرح باید حداقل شامل یک نمای کلی از بازار و صنعتی باشد که کسب و کار بخشی از آن خواهد شد و این‌که چگونه شرکت می‌تواند خود را از رقبای بالقوه خود متمایز می‌کند.

درست است که ارائه هرچه بیشتر جزئیات می‌تواند کمک‌کننده باشد و ابعاد بیشتری از محیط داخلی و بیرونی را پوشش می‌دهد؛ اما باید این نکته را در نظر گرفت که این طرح در عین حال آنقدر مختصر است که مخاطب تمایل به خواندن آن را داشته باشد.

نکات کلیدی

• طرح کسب و کار سندی است که فعالیت‌های اصلی کسب و کار، اهداف و برنامه چگونگی دستیابی شرکت به این اهداف را تشریح می‌کند.
• شرکت‌های نوپا (استارت‌آپ) از طرح‌ کسب و کار برای راه‌اندازی فعالیت‌های خود و جذب سرمایه‌گذاران بیرونی استفاده می‌کنند.
• کسب‌وکارها ممکن است یک طرح سنتی طولانی‌تر یا یک طرح استارت‌آپ ناب کوتاه‌تر ارائه دهند.
• یک طرح خوب باید شامل خلاصه اجرایی، محصولات و خدمات، تحلیل بازار، استراتژی بازاریابی، برنامه‌ریزی مالی و بودجه‌بندی باشد.

انواع طرح‌های کسب و کار

طرح کسب و کار به شرکت‌ها کمک می‌کند تا اهداف خود را شناسایی کرده و در مسیر خود باقی بمانند. آن‌ها می‌توانند به شرکت‌ها کمک کنند تا فعالیت‌های خود را آغاز و خود را مدیریت کنند و در ادامه در راستای فعالیت‌های خود رشد کنند. اگرچه هیچ طرح درست یا نادرستی وجود ندارد، اما می‌توان آن‌ها را از دو منظر دسته‌بندی نمود.

رویکرد تدوین

• طرح کسب و کار سنتی (Traditional Business Plan)

این نوع طرح بسیار جزئی‌نگر، مفصل و دقیق است، زمان بیشتری برای نوشتن نیاز دارد و جامع است. معمولاً وام‌دهندگان و سرمایه‌گذاران این طرح را درخواست می‌کنند.

• طرح راه‌اندازی ناب (Lean Startup Plan)

این نوع طرح سطح تمرکز بالایی دارد، تدوین آن سریع است و فقط شامل عناصر کلیدی است. تدوین این نوع طرح‌ها ممکن است یک ساعت طول بکشد و معمولاً فقط یک صفحه هستند.

رویکرد کاربری

این نوع طرح توسط بسیاری از مخاطبان ارجحیت دارد زیرا می‌توانند آن را سریع بخوانند. نکات کلیدی در این طرح برجسته می‌شود و بیشتر مناسب کسب و کارهای کوچک است. در کسب و کارهای پیچیده‌تر و بزرگ‌تر ممکن است نسخه‌های طولانی‌تری مورد نیاز قرار گیرد.

• طرح کسب و کار اظهاری یا ارائه‌ای (The Presentation Plan)

این طرح کوتاه‌تر از طرح‌های تجاری دیگر است و در قالب فایل‌های ارائه مانند پاورپوینت تدوین می‌شود ولی تدوین و ارائه آن لزوماً ساده‌تر نیست. در این طرح سؤالات مربوط به چه کسی، چه چیزی، کجا، چرا، کی و چگونه باید پاسخ داده شود. نحوه تدوین این نوع طرح و میزان جذابیت آن و نحوه ارائه آن بسیار حائز اهمیت است.

• طرح کسب و کار عملیاتی (The Working Plan)

این نوع طرح باید از نظر جزئیات طولانی باشد اما ممکن است در ارائه کوتاه باشد. این طرح صرفاً برای استفاده داخلی در نظر گرفته شده است و برخی از عناصری را که لازم نیست برای خود توضیح دهید (مانند رزومه مدیران) حذف می‌شود. ملاحظات سیاست داخلی ممکن است در مورد گنجاندن یا حذف اطلاعات خاص تصمیم‌ساز و تعیین‌کننده است. توجه به این نکته حائز اهمیت است که این طرح یکی از ابزارهای مورد استفاده در شرکت است نه یک طرح تزئینی یا تحسین‌کننده فعالیت‌های شرکت.

• طرح کسب و کار سناریومحور (Scenario-based Plan)

نوعی طرح است که براساس شرایط خاص (ورود به کسب و کار جدید، تغییر سبد محصولات، از دست دادن سهم بازار، رقابت سنگین قیمت‌ها، از دست دادن یکی از اعضای کلیدی تیم مدیریتی) تدوین می‌شود و نشان‌دهنده چگونگی مواجه کسب و کار با این شرایط خاص است. نقطه تمایز این نوع طرح نسبت به طرح‌های دیگر قبلی این است که لزوماً نحوه اداره کسب و کار را توضیح نمی‌دهد. این نوع طرح‌ها بیشتر شبیه پیوست برای طرح اصلی هستند. به عبارت دیگر، اگر شرکتی تصمیم دارد بازار رقیب را به دست آورد یا به طور چشمگیری رشد کند، باید این سناریوها را در برنامه‌های هدف و طرح اصلی خود لحاظ نماید.

هر یک از این رویکردها مراحل کاری متفاوتی دارند ولی همیشه نتایج متفاوتی نسبت به هم ندارند. به عبارت دیگر، طرح تجاری جزئی‌تر و مفصل لزوماً بهتر از یک طرح کوتاه نیست. معیارهای ارزیابی موفقیت و نحوه استفاده از طرح کسب و کار در این خصوص تعیین‌کننده هستند. به عنوان مثال، یک فرد تازه استخدام شده در شرکت لزومی ندارد اطلاعاتی را که برای یک سرمایه‌گذار بالقوه مهم است، در بدو ورود مطالعه کند.

شاخص های سودآوری شرکتها

سرمایه‏گذاران و اعتباردهندگان مستمراً به ارزیابی توان کسب سود مدیران می‏پردازد. سرمایه‏گذاران به دنبال شرکتهایی می‏گردند که احتمال افزایش ارزش سهام آنها می‏رود. اعتباردهندگان نیز تمایل دارند به شرکتهای سودآوری وام دهند که آنها توان پرداخت بدهیهای خود را دارند. تصمیم‏های سرمایه‏گذاری و اعتباری اغلب شامل مقایسه شرکتها می‏باشد. اما مقایسه سود ویژه یک شرکت بزرگ با سود ویژه شرکت تازه‏کاری در همان صنعت چندان مفید نمی‏باشد. برای اینکه بتوانیم مقایسه‏های مربوطی بین شرکتهای متفاوت از نظر حجم، عملیات و سایر عملیات داشته باشیم از نرخ بازده دارائیها استفاده می‏کنیم.

حوزه‏های مختلف عملکرد

معیارهای اصلی عملکرد در حوزه‏های زیر قابل بررسی هستند: (1) مالی، (2) بازار، (3) محیط، (4) مردم، (5) عملیات و (6) عرضه کنندگان. بعضی‏ها دو بعد دیگر را نیز معرفی می‏کنند: (7) قابلیت سازگاری، (8) کیفیت محصول یا خدمات.

در حوزه مالی (که موضوع بحث این مقاله نیز می‏باشد)،‌ از دیدگاههای مختلف، شاخص‏های زیر را می‏توان بیان نمود.

• وفاداری سهامداران (مانند واکنش سهامدار)

شاخص‏های ارزش مالی و سودآوری

ارزش افزوده اقتصادی ( EVA )

ارزش افزوده بازار ( MVA )

بازده دارائیها ( ROA )

بازده حقوق صاحبان سهام ( ROE )

بازده سرمایه بکار رفته ( ROCE )

شاخص‏های قدرت مالی

دارائیها منهای دارائیهای نقدی

نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام

درآمدهای ایجاد شده از بخشهای مشتریان (مانند مشتریان جدید، جاری و بزرگ در مقابل مشتریان کوچک، صنعت و منطقه‏ای)

لیست درآمد مشتریان

سهم ریالی بازار

پتانسیل ریالی بازار

شاخص‏های کارایی و اثربخشی

نسبت درآمد به هزینه

سهم هر کارمند در ایجاد درآمد شرکت

سود و بازده دارائیها بعنوان سنجش سودآوری

تأکید عمده گزارشگری مالی پیشرفته بر شرایط اندازه‏گیری سود به عنوان یک شاخص عملکرد واحد انتفاعی می‏باشد. عملیات کارا در واحد تجاری، بر روند جاری و آتی پرداخت سود سهام به سهامداران تأثیر دارد. بنابراین کلیه دارندگان حقوق مالکیت و به ویژه دارندگان سهام عادی به وجود کارایی مطلوب مدیریت علاقمندند. از آنجا که سود ویژه شرکت بر میزان سود تقسیمی تأثیر دارد اغلب سهامداران روند سود شرکت را پیگیری می‏کنند.

یکی از تعبیرهایی که کارایی دارد، توانایی نسبی مدیریت در تحصیل حداکثر بازده با استفاده از منابع محدود، تحصیل بازده ثابت با بکار بردن حداقل منابع، ترکیب بهینه‏ای از منابع با هم که در نتیجه حداکثر بازده برای صاحبان واحد تجاری حاصل خواهد شد، می‏باشد.

کارایی واژه‏ای نسبی است که به صورت مقایسه با یک وضع ایده‏آل یا برخی ملاک‏های دیگر معنی‏دار می‏شود. همچنین به این بستگی دارد که آیا هدف شرکت در حداکثر نمودن سود است یا فراهم کردن بازده مناسب برای سرمایه‏گذاری. نرخ بازده دارائیها در هنگام مقایسه شرکتها برای ارزیابی اینکه مدیران آنها چگونه برای افرادی که تأمین مالی شرکت را برعهده داشته‏اند بازده کسب نموده‏اند استفاده می‏شود. با مرتبط ساختن سود ویژه با مجموع دارائیها معیار استانداردی بدست می‏آید که این معیار در تشریح سودآوری انواع شرکتها، سودمند می‏باشد.

سود از جمله برترین شاخص‏های اندازه‏گیری فعالیتهای یک واحد اقتصادی است. دانشمندان و پژوهشگران رویکردهای متفاوت آن را در چارچوب یافته‏های علمی تشریح کرده، قوت و ضعف برداشتها را سنجیده و با تلاش، به دقت و توانائیهای آن افزوده‏اند.

گاهی چنین استدلال می‏شود که سود شرکت، آنگونه که حسابداران محاسبه می‏کنند، نمی‏تواند عامل تعیین کننده ارزش آن شرکت باشد. همانگونه که می‏دانیم با تغییر شیوه محاسبه موجودی کالا،‌ استهلاک و ثبت درآمد، به راحتی می‏توان میزان سود شرکت را تغییر داد. بنابراین مدیران می‏توانند از سود حسابداری برای گمراه کردن بازار استفاده کنند. حال این پرسش مطرح می‏شود که با توجه به اینکه سود شرکت به وسیلة حسابداران قابل دستکاری است و مقدار آن به میل و خواسته مدیران شرکت تغییر می‏یابد آیا سود شرکت می‏تواند ارزش اقتصادی داشته باشد؟

سرمایه‏گذاران، برای سود حسابداری به عنوان ابزار پیش‏بینی جایگاه خاصی درنظر دارند. بهای جاری هر واحد تجاری با جریان سود مورد انتظار پیوند خورده است و سرمایه‏گذار معمولاً برمبنای انتظاراتش از سود آتی، نسبت به نگهداری یا فروش سهام تصمیم می‏گیرد.

سود حسابداری به علت انعکاس وقایعی که باعث تغییر باورها درباره توانایی پرداخت آتی سود سهام می‏شود، جزو اطلاعات مربوط است. پیش‏بینی سود قسمتی از یک فرایند تحلیلی وسیع است که در آن توجه نهایی به پیش‏بینی و ارزیابی جریانات سود نقدی آتی می‏باشد. سودها یک منبع اطلاعاتی مهم درباره توانایی آتی پرداخت سود می‏باشند. در تحقیقات انجام شده، محققین دریافتند که نوسانات قیمت سهام،‌ ارتباط نزدیکی با تغییرات سود دارد. شواهد تجربی نشان می‏دهد که اطلاعات درمورد چشم‏انداز سود آتی شرکت، برای سرمایه‏گذاران از اهمیت بالایی برخوردار می‏باشد. مطالعات نشان می‏دهد یکی از منابع مهم و معتبر اطلاعاتی درباره سود آتی، پیش‏بینی‏هایی است که توسط مقامات رسمی شرکتها ارائه می‏شود.

تفاوت اصلی بین مفهوم سود عملیاتی جاری و سود جامع، در هدف از پیش تعیین شده برای گزارش سود خالص می‏باشد. سود خالص حاصل از عملیات جاری، بر عملکرد جاری و کارایی شرکت و استفاده از این ارقام برای پیش‏بینی کردن عملکرد آتی و قدرت سوددهی تأکید می‏کند، در حالی که طرفداران مفهوم سود جامع، ادعا می‏نمایند که کارایی عملیاتی و پیش‏بینی عملکرد آتی وقتی ممکن است که براساس تجربه تاریخی کامل شرکت در طی چند سال باشد.

نتایج تحقیقات انجام شده توسط دکتر محمدعلی آقایی و غلامرضا کردستانی حاکی از این است که مشاهدات گذشته سود و جریان نقدی، با هم برای پیش‏بینی جریان نقدی اکثر شرکتهای مورد مطالعه مفید نیستند. البته افزودن سود به عنوان متغیر توضیحی به مدل پیش‏بینی جریان نقدی، باعث می‏شود به پیش‏بینی‏های بهتری دست یابیم. بنابراین سود برای پیش‏بینی جریان نقدی دارای محتوای اطلاعاتی اضافی است.

بازده دارایی ( ROA ) به عنوان نسبت سود خالص بعد از مالیات به مجموع دارائیهای اندازه‏گیری ‏شده،‌ تعریف می‏گردد. در مقابل بازده سرمایه‏گذاری ( ROI ) به عنوان نسبت سود خالص پس از کسر مالیات بر مجموع بدهیهای بلندمدت، حقوق اقلیت، سهام ممتاز و سهام عادی درنظر گرفته می‏شود. البته این دو اصطلاح در برخی موارد به عنوان یک مفهوم بکار می‏روند.

نرخ بازده دارایی، رابطه بین حجم دارائیهای شرکت و سود را تعیین می‏کند. اگر یک شرکتی بر سرمایه‏گذاریهای خود بیفزاید (البته برحسب کل دارائیها) ولی نتواند به تناسب، مقدار سود پس از کسر مالیات خود را افزایش دهد، نرخ بازده کاهش می‏یابد. بنابراین افزایش حجم سرمایه‏گذاری شرکت، به خودی خود باعث بهبود وضع مالی سهامداران نمی‏شود

اعتباردهندگان و مالکان از بازده دارائیها می‏توانند در موارد زیر استفاده نمایند:

1- ارزیابی توانایی شرکت در تحصیل نرخ مناسبی از بازدهی - اعتبار دهندگان و مالکان می‏توانند نرخ بازده دارایی یک شرکت را با سایر شرکتها یا متوسط صنعت مقایسه نمایند. نرخ بازده دارایی اطلاعاتی را درباره سلامتی مالی شرکت فراهم می‏نماید.

2- جمع‏آوری اطلاعاتی درباره اثربخشی مدیریت - نرخ بازده دارایی تحت یک دوره زمانی در تعیین اینکه آیا یک واحد اقتصادی دارای مدیر لایقی است، کمک می‏کند.

3- طرح سودهای آینده - عرضه کنندگان بالقوه سرمایه شرکت، سرمایه‏گذاری حال و آینده و بازده مورد انتظار از آن را مورد ارزیابی قرار می‏دهند.

اما بازده دارایی بیشتر از اندازه‏گیری عملکرد شرکت می‏تواند مورد استفاده قرار گیرد. مدیران می‏توانند از این نرخ در سطوح مختلف جهت کمک در تصمیم‏گیریهایشان جهت حداکثر کردن سود و ارزش افزوده به شرکت استفاده کنند. مدیران از این نرخ در موارد زیر استفاده می‏نمایند:

1- اندازه‏گیری عملکرد هر بخش مجزا از شرکت وقتی که هر بخش به عنوان یک مرکز سرمایه‏گذاری رفتار می‏شود - در یک مرکز سرمایه‏گذاری، هر مدیری هم سود و هم سرمایه‏گذاریها را کنترل می‏کند. نرخ بازده دارایی ابزار بنیادی جهت ارزیابی هم سودآوری و هم عملکرد می‏باشد.

2- ارزیابی پیشنهادهای مخارج سرمایه - بودجه‏بندی سرمایه‏ای طرح‏ریزی بلندمدتی است برای مواردی همچون احیا (تجدید)، جایگذاری یا توسعه تسهیلات.

3- کمک در پایه‏گذاری اهداف مدیریت - بودجه‏بندی، طرحهای مدیریت را کمی می‏کند. اثربخش‏ترین نگرشها به هدف‏گذاری، از فرایند بودجه‏ای استفاده می‏کند که هر مدیری در ایجاد آن اهداف و استانداردها و در برقرار کردن بودجه‏های عملیاتی که با این اهداف و استانداردها مواجه می‏شوند سهیم است. آغاز و پایان هر فرایند بودجه‏بندی با هدف ROA می‏باشد.

شاید بهترین دلیل برای عمومی بودن ROA سادگی آن است. این نرخ به تنهایی یا در ترکیب با سایر اندازه‏گیریها، معمولی‏ترین شاخص مورد استفاده مدیریت عملکرد سودآوری شرکت می‏باشد. همچنین ابزار جامعی است که فعالیتهایی با ابعاد و ماهیتهای مختلف را اندازه‏گیری می‏کند و به ما اجازه می‏دهد که آنها را با روش استاندارد مقایسه کنیم. به عبارت دیگر با ROA ما می‏توانیم سیب و پرتقال را حداقل در سودآوری مقایسه کنیم. ROA ایرادات و مزایای مربوط به خود را دارد. گاهی اوقات اگر بطور کامل درک نشود، استفاده نمودن آن دشوار است.

روشهای مختلف محاسبه ROA

استاندارد و ارزیابی عمومی سودآوری برمبنای بازده سرمایه‏گذاری ( ROI ) به عنوان سود خالص بعد از مالیات ( EAT ) تقسیم بر کل سرمایه‏گذاری محاسبه می‏گردد.

چه سرمایه‏گذاری می‏بایست درمخرج کسردرج گردد؟ آن می‏تواندحقوق صاحبان سهام، بدهی و کلیه وجوه فراهم شده،‌ کل دارائیها یا تنها دارائیهای مشهود باشد. بدون توجه به اینکه سرمایه‏گذاری چطور تعریف شود، ROI مختلفی محاسبه می‏شود. اولین و عادی‏ترین تعریف از سرمایه‏گذاری، کل دارائیهای مورد استفاده در ایجاد سودآوری می‏باشد. لذا از ROI به ROA می‏رسیم، به معنی بازده دارائیها یا بطور دقیق بازده کل دارائیها.

این نرخ بیان می‏کند که دارائیهای شرکت چطور بطور کارا درایجاد سود استفاده شده‏اند.

بعضی کتابها پیشنهاد به محاسبه بازده سرمایه‏گذاری یا بازده کل دارائیها با استفاده از میانگین سرمایه‏گذاریها، به کمک مانده اول و پایان سال می‏کنند. به این دلیل که سود گزارش شده، در طول کل دوازده ماه ایجاد شده است و اشتباه خواهد بود که فرض کنیم از همان مبلغ دارائیهای گزارش شده در پایان دوره استفاده شده ‏است. در صورتی که می‏دانیم تولید و فروش شرکت در طول سال می‏باشد. میانگین بازده دارائیها به شرح زیر محاسبه می‏شود:

اطلاعات بیشتری را می‏توان با تجزیه نمودن این نسبت به حاشیه سود و گردش دارائیها در یک نگرش دوپانت تحصیل نمود. بخش اول حاشیه سود خالص است و شاخصی برای درک چگونگی کنترل هزینه‏ها می‏باشد. بخش دوم گردش دارائیهاست که توانایی شرکت را در تولید و بازاریابی سطح فروش نشان می‏دهد.

گردش‏کل دارائیها×حاشیه سودخالص = ROTA

معمولی‏ترین تغییر شکل در ROA خارج کردن دارائیهای نامشهود و غیرمولد از کل دارائیها می‏باشد. شایان ذکر است که دارائیهای نامشهود شامل سرقفلی، هزینه‏های اولیه، اختراعات، حق‏التألیف و سایر حقوقی است که تحت یک دوره بلندمدت مستهلک می‏گردند. این در حالی است که دارائیهای غیرمولد مشتمل بر موجودیهای اضافی و طرحهای سرمایه‏ای غیراستفاده می‏باشند. جدا کردن آن بخش از موجودیها که مازاد می‏باشند و مبالغی از دارائیهای ثابت که استفاده نمی‏شوند، برای یک تحلیل‏گر داخلی امکان دارد. یک تحلیل‏گر خارجی با استفاده از ترازنامه و سایر صورتهای مالی نمی‏تواند این اقلام را مشخص نماید. بنابراین تنها اصلاحی که معمول می‏باشد، این است که درمخرج کسر دارائیهای مشهود ( TTA ) درنظر گرفته شود. این نسبت به عنوان بازده دارائیهای مشهود شناخته می‏شود.

یک تغییر دیگری که برای صورت کسر پیشنهاد می‏گردد،‌ استفاده از سود قبل از مالیات بجای سود بعد از مالیات می‏باشد. چرا که مالیات اغلب تحت تأثیر وضعیتهای ویژه‏ای همچون زیانهای انتقالی، مالیاتهای تشویقی ومالیاتهای انتقالی قرار می‏گیرد. هنگام مقایسه شرکتها، اختلاف در نرخ مالیاتی، سود بعد از مالیات را تغییر شکل می‏دهد. در صورت استفاده از سود قبل ازمالیات، که همیشه در صورتهای مالی ارائه می‏شود می‏توان ازاین تغییرشکل پرهیزنمود. این همان شکل استفاده شده بوسیلة مؤسسه رابرت موریس در مطالعه صورتهای مالی آنها می‏باشد. این نرخ به شکل زیر محاسبه می‏شود:

نحوة دیگر محاسبه ROA اضافه نمودن هزینه بهره ( I ) به صورت کسر می‏باشد. در این حالت ROA بازده کل وجوه فراهم شده ( ROTFP ) نامیده می‏شود که می‏تواند با سود قبل از مالیات و یا سود بعد از مالیات بیان گردد:

ROTFPb= (EBT+ I) / TA = EBIT / TA

ROTFPa = [(EAT + I ( - t)] / TA

هدف از این شکل از بازده دارائیها شناسایی وجوه استفاده شده جهت تحصیل دارائیهای شرکت است که هم از وجوه استقراض و هم از حقوق صاحبان سهـام نشـأت می‏گیرد. لذا آن بخش از سود عملیاتی که مربوط به وام دهندگان (از طریق هزینه بهره) است در جهت رسیدن به سود خالص کسر گردیده است، می‏بایست برگشت داده شود.

اصلاح دیگری که در تطابق وجوه مورد استفاده با سود ایجادشده می‏توان ایجاد کرد، خارج کردن وجوه حاصل از بدهیهای جاری است که جهت تأمین دارائیهای مولد بکارنمی‏روند. اما جزء سرمایه درگردش هستند. سرمایه‏گذاری درمخرج کسرجمع بدهی‏های بلندمدت ( LTD ) و حقوق صاحبان سهام ( E ) می‏باشد. این نسبت به عنوان بازده وجوه دائمی ROPF نامیده می‏شود. در این حالت نیز این نسبت می‏تواند با سود قبل از مالیات و یا بعد از مالیات محاسبه گردد:

ROPFb = EBIT / (LTD + E )

ROPFa= [(EAT + I ( - t)]/(LTD + E )

به این نکته توجه شود که در محاسبه نرخ بازده وجوه دائمی می‏بایست از همه انواع بدهی استفاده نمود. اما از بدهی‏هایی که واقعاً منبع استقراض نمی‏باشند (مثل ذخایر یا مالیات بردرآمد انتقالی) باید صرفنظر کرد. چون آنها ادعایی از طرف اشخاص خارج از شرکت را ندارند و ممکن است هرگز پرداختی صورت نگیرد. در فرمول فوق، سهام ممتاز، سهم اقلیت و سهام شرکت فرعی جزئی از وجوه فراهم شده شرکت برای یک دورة زمانی مشخص می‏باشند.

نرخ مطلوب بازده دارائیها

در حقیقت نمی‏توان نرخ مطلوب بازده دارائیها را مشخص نمود. زیرا این نرخ از صنعتی به صنعت دیگر تفاوت دارد. مثلاً، نرخ بازده دارائیها در شرکتهای با تکنولوژی بالا بسیار بیشتر از خواربارفروشیها و یا تولید کنندگان کالاهای مصرفی است. گروه برنامه‏ریزی سود ( PPG ) ، سودآوری را در بیش از شصت زمینه تجاری مختلف بررسی نمود. همچنین این گروه بیش از شش هزار صورت مالی سالانه را مورد بررسی قرار داد. این تحلیل‏ها سه نقطه بحرانی را برای ROA پیشنهاد می‏کند: ( ROA در این تحقیق این گروه به وسیله تقسیم سود قبل از مالیات بر کل دارائیها محاسبه شده است.)

حداقل - اگر ROA پایین‏تر از 5% باشد، بقاء کل شرکت زیر سؤال می‏رود.

هدف - ROA بین 8% تا 10% به این معنی است که شرکت سود مناسبی را ایجاد می‏کند و قادر به سرمایه‏گذاری درتکنولوژی جدید ودرادامه آن بهبود وسایل و تجهیزات و توسعه مراکز فروش می‏باشد.

عملکرد بالا - وقتی که ROA از مرز 20% بگذرد، این شرکت بعنوان یک واحد اقتصادی نمونه معرفی می‏شود.

سامانه تأمین مالی و سرمایه‌گذاری طرحهای دانش‌بنیان

دسترسی سرمایه گذاران به سامانه تامین مالی طرح های دانش بنیان

در فرآیند توسعه اقتصادی و اجتماعی ، مقوله سرمایه گذاری در پروژه های دانش بنیان دارای اهمیت بنیادی است و در حقیقت سرمایه‌گذاری را باید پیش‌شرط تولید و به عبارت صحیح‌تر شرط لازم آن دانست.

اقتصاددانان سرمایه را نیروی محرکه ی موتور رشد و توسعه اقتصادی شرکت های دانش بنیان دانسته و تمام الگوهای مورد نظر را براساس همین فرضیه طراحی کرده‌اند؛ به اعتقاد اکثریت صاحب‌نظران بین رشد و میزان سرمایه‌گذاری رابطه‌ای قطعی و اجتناب‌ناپذیر برقرار است که دستیابی به اولی را بدون کاربرد دیگری غیرممکن می‌سازد.

تاثیرات سرمایه گذاری بر اقتصاد دانش بنیان

افزایش نیروهای مولد جامعه که منجر به افزایش تولید، توسعه اقتصاد دانش بنیان، اشتغال کامل و به ویژه ارتقاء سطح درآمدها می‌شود، بدون سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی و بکارگیری سرمایه در فعالیتهای مختلف اقتصادی ممکن نیست.

از این رو براساس نیاز مبرم به روان‌سازی سیستم سرمایه‌گذاری و ایجاد بستری کارآمد میان نهادها و افراد دارای پتانسیل سرمایه‌گذاری و تأمین مالی، با اشخاص و شرکتهای نیازمند به تأمین مالی و سرمایه‌پذیر، سامانه «تأمین مالی و سرمایه‌گذاری طرحهای دانش‌بنیان و فناورانه» طراحی و ایجاد شده است.

سامانه تأمین مالی و سرمایه‌گذاری طرحهای دانش‌بنیان

در این سامانه یک نمای کلی از ابزارها و روشهای مختلف تأمین مالی به مخاطب نمایش داده می‌شود و مخاطب می‌تواند بر حسب نیاز و تناسب ابزار با نیاز، ویژگیها و شرایط ذاتی خود هر یک را انتخاب و از فرآیندها و گامهای لازم برای اجرایی کردن آن مطلع شود.

این سامانه علاوه بر اینکه نقش راهنما برای روشها و ابزارهای مختلف تأمین مالی و سرمایه‌گذاری در حوزه علم‌وفناوری را بازی می‌کند، بستری برای ارتباط سرمایه‌گذار با سرمایه‌پذیر شده است.

• پل ارتباطی سرمایه گذاران و ایده های دانش بنیان

چندی پیش،علیرضا دلیری؛ معاون توسعه مدیریت و جذب سرمایه معاونت علمی ریاست جمهوری از امکان ثبت طرحهایی که دارای ایده‌های دانش بنیان هستند در این سامانه خبر داد و اکنون فضای ورود سرمایه‌گذاران به آن نیز فراهم شده است.

علاوه بر طرحهایی که دارای ایده‌های نوآورانه هستند، طرحهایی هم که سهم بالایی از ارزش افزوده طرح دانش بنیان را داشته باشند، می‌توانند در این سامانه برای اعلام نیاز به سرمایه‌گذاری ثبت شوند و در واقع تنها مختص شرکتهای دانش‌بنیان نیست.

در حال حاضر امکان ورود برای «سرمایه‌گذاران» به این سیستم باز شده که پیش از آن باید در سامانه ثبت‌نام کرده و مدارک هویتی خود را ارائه کنند تا پس از تأیید، امکان ورود با «شناسه ملی» برای آنها فراهم شود و بتوانند از طرحهای متقاضی دریافت چگونه یک طرح سرمایه گذاری ایجاد کنیم سرمایه مطلع شوند.

تسهیل سرمایه گذاری در پروژه های دانش بنیان

معاون توسعه مدیریت و جذب سرمایه معاونت علمی ریاست جمهوری درباره طرحهایی که در حال حاضر در این سامانه اعلام نیاز به سرمایه کرده‌اند، گفت: تاکنون نزدیک به ۱۰۰ پروژه در این سامانه اعلام نیاز به سرمایه‌گذار کرده‌اند که امیدواریم با واسطه‌گری این سایت بتوانیم ارتباط این دو بخش را با یکدیگر برقرار و زمینه سرمایه‌گذاری در پروژه‌های دانش بنیان تسهیل کنیم.

البته در سیاستهای این سایت گفته شده است که «هیچ تعهدی در تأمین مالی و اختصاص اعتبار برای طرحها ندارد و تنها به عنوان بستری برای هدایت و راهنمایی ایفای نقش می‌کند»؛ لذا در چنین شرایطی واضح است که مسئولیت ارزیابی و سنجش ارائه‌کنندگان طرح و همچنین ارائه‌کنندگان خدمات مالی و سرمایه‌ای بر عهده خود متقاضی است.