استخر نقدینگی به چه معنا است؟

بازار ساز خودکار (AMM) چیست؟ 7

سیف چین

Sifchain قصد دارد اولین Omni-Chain DEX باشد که 20 تا 25 بلاک چین را برای ادغام زنجیره متقابل هدف قرار می دهد. بلاک چین‌های هدف اکثریت قریب به اتفاق حجم معاملات ارزهای دیجیتال را نشان می‌دهند، به این معنی که کل نقدینگی ارزهای دیجیتال از طریق Sifchain DEX قابل دسترسی است.

Sifchain به عنوان یک صرافی غیرمتمرکز، استخرهای نقدینگی و دفترچه‌های سفارش را برای اجرای بهینه سفارش ترکیب می‌کند، در حالی که AMM‌های تطبیقی ​​را برای سفارش‌های محدود و مبادله توکن‌ها پیاده‌سازی می‌کند.

معامله‌گران می‌توانند با نوسانات قیمت بازار، سفارش‌های محدودی را که در مقابل استخر نقدینگی اجرا می‌شوند، ارسال کنند. Sifchain همچنین به معامله گران اجازه می دهد تا با استقراض از استخر نقدینگی، از حاشیه در معاملات خود استفاده کنند.

روآن ROWAN چیست؟

روآن هم توکن حاکمیتی غیرمتمرکز Sifchain و هم توکن تسویه حساب است. اعتباردهنده‌های Sifchain می‌توانند با قدرت رای‌گیری متناسب با مقدار Rowan که دارند در SifDAO شرکت کنند. Rowan همچنین رمز تسویه حساب برای هر استخر نقدینگی در Sifchain DEX است، به این معنی که هر استخر شامل Rowan به عنوان یک دارایی خارجی به عنوان دیگری است. این بدان معناست که معامله‌گرانی که دو دارایی خارجی را مبادله می‌کنند از ROWAN به عنوان توکن تسویه استفاده می‌کنند.

Sifchain چگونه کار می‌کند؟

Sifchain یک بلاکچین خاص برنامه است که بر روی Cosmos SDK ساخته شده است و از مکانیسم توافق Tendermint استفاده می‌کند که تضمین نهایی را ارائه می‌دهد. این یک ویژگی مهم برای مبادله توکن‌های زنجیره‌ای است. برای انجام پشتیبانی زنجیره متقابل، Sifchain از مفهومی به نام Peggy برای ایجاد یک مدل توکن متصل استفاده می‌کند. این مناطق میخ peg، آن چیزی است که اجازه می‌دهد دارایی‌ها به راحتی بین Sifchain و زنجیره‌های خارجی منتقل شوند. این مدل به عنوان یک میخ peg دو طرفه (2WP) توصیف می‌شود.

اعتبار دهندگان و نمایندگان

اعتبار‌دهندگان Sifchain ،Rowan خود و Rowan را که توسط سایر دارندگان Rowan به آنها تفویض شده است، به اشتراک می‌گذارند. مجموعه اجماع Sifchain متشکل از 100 اعتباردهنده برتر است که بیشترین مقدار Rowan را در اختیار دارند. این مجموعه اعتبارسنجی در هر بلوک به روز می‌شود. به طوری که تغییرات در کل سهام اعتبارسنجی و مشارکت آن در مجموعه تقریباً بلافاصله منعکس می‌شود.

برای اعتبارسنجی در Sifchain هیچ حداقل مبلغ سهام صریحی مورد نیاز نیست، زیرا مقدار شرط بندی شده توسط کمترین اعتبار دهنده در مجموعه به عنوان حداقل ضمنی عمل می‌کند. هر کاربر Sifchain می‌تواند توکن‌های خود را به هر تعداد اعتباردهنده در شبکه واگذار کند. تفویض اختیار به اعتباردهنده به کاربر این حق را می‌دهد که با پرداخت هزینه کمیسیون به اعتبارسنجی، پاداش‌های بلوک دریافت کند. تفویض اختیار به اعتباردهنده به آن اعتباردهنده کنترل مستقیمی بر وجوه تفویض کننده نمی‌دهد. با این حال، در صورت رفتار نادرست اعتباردهنده، اعطای نمایندگی خطر کاهش را به عهده می‌گیرد.

سیف چین Sifchain

• وب سایت : Website
• توییتر : twitter
• تلگرام : telegram

درباره مهران بیت

خرید و فروش ارزهای دیجیتال همواره برای کاربران ایرانی یکی از دغدغه های اصلی بوده که هم اکنون با استفاده از مهران بیت به راحتی انجام می پذیرد. مهران بیت به صورت تخصصی بر روی ارز های پرفکت مانی , وچر پرفکت مانی , وب مانی , بیت کوین , اتریوم , تتر و … فعالیت دارد .

بازارساز خودکار (AMM) چیست؟

در سال‌های گذشته شاهد افزایش علاقه کاربران حوزه دیجیتال به استفاده از سرویس‌های مالی غیرمتمرکز (DeFi) بوده‌ایم. این سرویس‌ها عموما در شبکه‌های اتریوم و با استفاده از قراردادهای هوشمند توسعه یافته‌اند. در همین حال پروتکل‌های بازارساز خودکار یا AMM نیز محبوبیت زیادی به دست آورده‌اند. صرافی یونی سواپ یکی از مشهورترین پروتکل‌های بازار ساز خودکار است. برای آشنایی بیشتر با این پدیده مالی-تکنولوژیک تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.

دریافت ۳۰,۰۰۰ شیبا رایگان

بازارساز خودکار چیست؟

بازارساز خودکار یا automated market maker نوعی پروتکل مبادله غیرمتمرکز است که در آن قیمت‌گذاری دارایی‌ها با استفاده از فرمول‌های ریاضی انجام می‌شود. این پروتکل‌ها با نام اختصاری AMM شناخته می‌شوند.

در صرافی‌ها و پلتفرم‌های سنتی از دفاتر ثبت سفارش (Order book) برای قیمت‌گذاری و پردازش داده‌ها استفاده می‌شود اما پروتکل‌های بازار ساز خودکار بر پایه فرایندهایی غیرمتمرکز، اتوماتیک و دقیق طراحی شده‌اند.

فرمول‌های قیمت‌گذاری در هر پروتکل متفاوت است. برای مثال صرافی یونی سواپ (Uniswap) از فرمول X*Y=K استفاده می‌کند. X مقدار توکن‌های موجود در استخر نقدینگی و Y پارامتر متغیر است. پارامتر K همیشه ثابت خواهد بود. این رابطه بدین معنی است که مقدار نقدینگی کل استخر همیشه ثابت خواهد ماند.

سایر AMMها از فرمول‌های دیگری استفاده می‌کنند. البته فرمول‌ها و فرایندها شباهت‌هایی دارند اما همیشه یکسان نیستند.

صرافی‌ها و پروتکل‌های سنتی معمولا متعلق به شرکت‌هایی با منابع مالی گسترده هستند. این شرکت‌ها استراتژی‌های متنوع و پیچیده‌ای دارند و حجم دارایی‌های آن‌ها بسیار زیاد است. در این پلتفرم‌ها شما باید به دنبال بهترین قیمت‌ها از بین صرافی‌های مختلف برای خرید رمزارزها باشید و به سختی می‌توانید از فرصت‌های سوددهی استفاده کنید.

بازارساز خودکار این فرایند را به صورت غیرمتمرکز اجرا می‌کند. به کمک این پروتکل هر توسعه‌دهنده‌ای می‌تواند یک پلتفرم معاملاتی با استفاده از تکنولوژی بلاکچین ایجاد کند.

یک بازار ساز خودکار چگونه کار می کند؟

بازار ساز خودکار مثل یک پلتفرم ثبت سفارش عمل می‌کند. در این پروتکل جفت‌ارزهای معاملاتی وجود دارد. در پلتفرم‌های سنتی باید دو طرف معامله درخواست خود را در دفتر سفارشات ثبت کنند. پروتکل‌های بازارساز خودکار این قید را حذف کرده‌اند. طرف مقابل هر شخص در این پروتکل‌ها قراردادهای هوشمند است.

بدین ترتیب در پروتکل‌های بازارساز خودکار به طرف مقابل معامله نیازی نخواهید داشت و دارایی خود را به کمک قراردادهای هوشمند مبادله می‌کنید. طرف مقابل شما استخرهای نقدینگی جفت‌ارزی هستند که همیشه موجودی کافی برای انجام معاملات را دارند.

یک صرافی غیرمتمرکز مثل بایننس دکس(Binance DEX) معاملات را به صورت همتا به همتا (P2P) پردازش می‌کند. برای مثال اگر کسی درخواست خرید BNB را در مقابل پرداخت BUSD ارائه می‌کند، شخص دیگری BNB خود را در مقابل BUSD به فروش می‌رساند. بدین ترتیب همیشه کاربران با یکدیگر به تبادل رمزارز می‌پردازند و صرافی صرفا یک بستر برای گردآوری معامله‌گران است.

در طرف مقابل، بازارساز خودکار معاملات را به صورت C2P پردازش می‌کند. در مدل C2P یک طرف قرارداد هوشمند (contract) و طرف دیگر معامله‌گر (peer) خواهد بود. هیچ دفتری برای ثبت سفارش‌ها وجود ندارد و قیمت‌ها با توجه به فرمول‌های ریاضی استخرهای نقدینگی تعیین می‌شوند. برخی از AMMها محدودیت‌هایی برای معاملات در نظر می‌گیرند اما به طور کل همه چیز به صورت خودکار انجام خواهد شد.

نکته مهم در مورد بازارسازهای خودکار، نحوه شکل‌گیری این پروتکل‌ها است. چه کسی یک پروتکل AMM را توسعه می‌دهد و چه کسانی نقدینگی استخرها را تأمین می‌کنند؟

استخر نقدینگی چیست؟

تامین‌کنندگان نقدینگی یا Liquidity providers رمزارزهای خود را به استخرهای نقدینگی (liquidity pool) تزریق می‌کنند. در نتیجه منبعی عظیم از یک دارایی خاص به وجود می‌آید که کاربران می‌توانند با آن به مبادله بپردازند. تامین‌کنندگان نقدینگی در ازای تزریق ارزهای دیجیتال به استخرها، کارمزدهایی را به طور دوره‌ای دریافت خواهند کرد. برای مثال در صرافی یونی‌سواپ کاربران می‌توانند دو توکن اتریوم و دای به نسبت ۵۰ به ۵۰ را به استخر ETH/DAI واریز کنند.

در نتیجه هر شخصی می‌تواند جزئی از یک بازارساز خودکار باشد؛ زیرا انتقال دارایی به استخر نقدینگی بسیار آسان خواهد بود. پاداش‌های تامین نقدینگی توسط پروتکل تعیین می‌شود. برای مثال صرافی یونی‌سواپ از کاربران بابت معاملات رمزارزی 0.3 درصد کارمزد دریافت می‌کند. مبالغ کارمزدها تجمیع شده و بین تامین‌کنندگان نقدینگی (LPs) توزیع می‌شود. سایر پلتفرم‌ها نیز ممکن است مبالغی کمتر یا بیشتر را دریافت کنند.

هر چه نقدینگی یک AMM بیشتر باشد، پایداری پروتکل و استخر افزایش خواهد یافت و در برابر سفارش‌های سنگین عملکرد بهتری نشان خواهد بود. در صورتی که حجم نقدینگی کم باشد، ممکن است استخر برای پردازش سفارش‌های بزرگ دچار چالش‌هایی مثل افزایش یا کاهش قیمت توکن شود. به هم خوردن نسبت توکن‌های استخر از دیگر مشکلات احتمالی کاهش حجم نقدینگی است.

فرض کنید کاربری بخواهد حجم زیادی ETH را از استخر ETH/DAI خریداری کند. حال اگر حجم درخواست شده برابر کل موجودی استخر باشد، اصلا معامله قابل انجام نخواهد بود. دلیل این اتفاق فرمول قیمت‌گذاری استخر است. در استخری که از فرمول X*Y=K استفاده می‌کند، پارامترهای X و Y نمی‌توانند صفر شوند. بنابراین خرید همه توکن‌های X ممکن نیست زیرا K همیشه عدد ثابتی خواهد بود. علاوه بر چالش‌های حجم نقدینگی باید به موضوع ضرر ناپایدار نیز توجه شود.

ضرر ناپایدار چیست؟

ضرر ناپایدار (impermanent loss) زمانی اتفاق می‌افتاد که نسبت قیمت توکن‌های سپرده‌گذاری شده در استخر به یکدیگر پس از بلوکه شدن دارایی دچار تغییر شود. هر چه این تغییر بیشتر باشد، ضرر ناپایدار بیشتر خواهد بود. به همین دلیل پروتکل‌های بازار ساز خودکار تا حد امکان از استیبل کوین‌ها برای ایجاد جفت‌ارزهای معاملاتی استفاده می‌کنند. اگر نسبت قیمت جفت ارز در محدوده کوچکی باقی بماند، ضرر ناپایدار چندان زیاد نخواهد بود.

اگر نسبت تغییرات عدد بسیار زیادی باشد ممکن است سپرده‌گذاری دارایی در استخر اصلا توجیه اقتصادی نداشته و ذخیره توکن‌ها به صورت عادی سودآوری بیشتری داشته باشد. صرافی‌هایی مانند یونی‌سواپ تلاش می‌کنند با استفاده از کارمزدهای معاملاتی این ضرر را جبران کنند تا کاربران باز هم به تزریق دارایی به استخرهای نقدینگی ترغیب شوند.

برخی از کاربران تصور می‌کنند ضرر ناپایدار همیشه توسط کارمزدهای معاملاتی جبران می‌شود. این تصور غلط است و در بسیاری از موارد به علت تغییر شدید نسبت قیمت توکن‌ها، میزان ضرر ناپایدار بیشتر از سود حاصل از دریافت کارمزدها بوده است. بنابراین اگر شما هم قصد سرمایه‌گذاری در پروتکل‌های بازارساز خودکار را دارید و می‌خواهید دارایی خود را در استخرهای نقدینگی بلوکه کنید، بهتر است قبل از هر اقدامی ضرر ناپایدار و حجم نقدینگی استخر را بررسی کنید.

خلاصه مطلب

بازارساز خودکار یکی از آخرین پدیده‌های حوزه دیفای و بلاکچین است. به کمک این پروتکل‌ هر شخصی می‌تواند یک پلتفرم معاملاتی غیرمتمرکز توسعه دهد. با استفاده از بازارساز خودکار دیگر نیازی به دفاتر ثبت سفارش نیست و معاملات به روش‌هایی سریعتر، ارزان‌تر و شفاف‌تر پردازش می‌شوند. در این پروتکل‌ها خبری از الگوی همتا به همتا نیست و قراردادهای هوشمند و استخرهای نقدینگی طرف معامله کاربران خواهند بود.

بازارسازهای خودکار هنوز در مراحل ابتدایی پیدایش خود هستند. صرافی‌هایی مثل یونی سواپ، کرو (Curve) و پنکیک سواپ (Uniswap) جزو مشهورترین پروتکل‌های بازار ساز خودکار هستند که طرفداران بسیار زیادی پیدا کرده‌اند. احتمالا در سال‌های آینده شاهد AMMهای بیشتر و بهتری خواهیم بود. شکی وجود ندارد که صنعت دیفای، آینده مالی بشر خواهد بود و AMMها نیز بخش مهمی از دیفای محسوب می‌شوند.

ییلد فارمینگ (Yield Farming) در دیفای (DeFi) چیست و چگونه کار می‌کند؟

عبارت Yield Farming در فارسی به معنای کشاورزی بهره است. به عبارتی ییلد فارمینگ یا فارمینگ بهره، کسب کریپتو بیشتر با استفاده از خود کریپتو است. در این روش شما مقداری از ارز دیجیتال خود را از طریق قرارداد‌های هوشمند به دیگران قرض می‌دهید و در ازای آن، سودی را به شکل همان رمز ارز دریافت می‌کنید.

در این مقاله تمام آنچه را که باید درمورد ییلد فارمینگ باید بدانید را بیان می‌کنیم. همچنین نحوه کسب سود از این روش در سیستم‌های دیفای را نیز بررسی خواهیم کرد.

ییلد فارمینگ چیست؟

ییلد فارمینگ به زبان ساده به معنای قفل کردن ارز‌های دیجیتال و دریافت سود از آن است. این روش را می‌توان شبیه سهامداری تلقی کرد. با این حال پیچیدگی‌های زیادی در پس‌زمینه آن وجود دارد. کاربران این حوزه که تامین‌کنندگان نقدینگی (LP) نام دارند، وجوهی را به استخر‌های نقدینگی ییلد فارمر‌ها اضافه می‌کنند.

استخر‌های نقدینگی اساسا یک قرارداد هوشمند حاوی بودجه هستند. کاربران در ازای ارائه نقدینگی به استخر، مقداری پاداش دریافت می‌کنند. این پاداش از کارمزدهای ایجاد شده در پلتفرم اصلی دیفای یا منبع دیگر تامین می‌شود.

برخی از استخر‌های نقدینگی از چندین توکن جهت ارائه پاداش استفاده می‌کنند. سپس آن توکن‌ها ممکن است دوباره در استخر دیگر ذخیره شوند. بنابراین استراتژی‌های فوق‌العاده پیچیده‌ای در پس‌زمینه وجود دارد. اما ایده اصلی، سپرده‌گذاری در استخر نقدینگی و دریافت پاداش در ازای آن است.

ییلد فارمینگ معمولا با استفاده از توکن‌های ERC-20 در شبکه اتریوم انجام می‌شود. همچنین پاداش‌ها نیز معمولا نوعی توکن ERC-20 است. اگرچه در آینده ممکن است این اکوسیستم تغییر کند. درحال حاضر بیشتر این فعالیت‌ها در اکوسیستم اتریوم انجام می‌شود.

ییلد‌ فارمر‌ها معمولا وجوه خود را بین پروتکل‌های مختلف جهت دستیابی به بیشترین بازدهی جابه‌جا می‌کنند. این کار باعث می‌شود که انگیزه اقتصادی جهت جذب سرمایه بیشتر به پلتفرم‌های دیفای فراهم شود. درست مانند صرافی‌های متمرکز، نقدینگی تمایل به جذب نقدینگی بیشتری دارد.

چه‌چیزی باعث توسعه ییلد فارمینگ شد؟

راه‌اندازی توکن COMP (توکن حاکمیتی اکوسیستم Compound Finance) باعث ایجاد علاقه شدید به ییلد فارمینگ شد. توکن‌های حاکمیتی، حق حاکمیتی را به دارندگان خود اعطا می‌کنند. با این حال نحوه‌ی توزیع این توکن‌ها باید به گونه‌ای باشد که اکوسیستم همچنان غیرمتمرکز باقی بماند.

یکی از راه‌های متداول برای راه‌اندازی یک بلاک‌چین غیرمتمرکز، توزیع توکن‌های حاکمیتی به صورت الگوریتمی و بر مبنای میزان دارایی است. به عبارتی، کاربران با ارائه یک توکن در استخر نقدینگی، مقداری از توکن مدنظر خود را به شکل پاداش دریافت می‌کنند.

راه‌اندازی توکن COMP به این نوع مدل توزیع محبوبیت بیشتری بخشید. از آن زمان، پروژه‌های دیفای هرکدام طرح‌های نوآورانه ای برای جذب نقدینگی به اکوسیستم‌های خود ارائه کرده‌اند.

ارزش کل قفل‌شده (TVL) چیست؟

شاخص TVL میزان کل کریپتو و سایر بازار‌های پولی قفل‌شده در پروژه‌های دیفای است. به عبارتی دیگر، TVL میزان کل نقدینگی قفل‌شده در تمام استخر‌های نقدینگی است. این یک شاخص مفید جهت بررسی سلامت دیفای و مجموعه ییلد فارمینگ است.

وب‌سایت Defi Pulse مکان مناسبی جهت بررسی این شاخص است. همچنین پروژه‌هایی که بیشترین میزان اتریوم یا سایر توکن‌ها را در استخر خود دارند، قابل ردیابی هستند. به اکثر مواقع، هرچه دارایی های یک استخر بیشتر باشد، بازدهی بیشتری نیز خواهد‌داشت.

ییلد فارمینگ چگونه کار می‌کند؟

ییلد فارمینگ ارتباط نزدیکی با مدلی به نام بازار ساز خودکار (AMM) دارد. این مدل شامل ارائه دهندگان نقدینگی (LP) و استخر‌های نقدینگی می‌شود.

ارائه‌دهندگان نقدینگی وجود خود را به یک استخر نقدینگی واریز می‌کنند. این استخر بازاری را ایجاد می‌کند که در آن کاربران می‌توانند توکن قرض داده، وام گرفته یا آن‌ها را مبادله کنند. استفاده از این پلتفرم‌ها مستلزم پرداخت کارمزد است. در نهایت سهم LPها از طریق مجموع کارمزدها به آن‌ها پرداخت می‌شود. موارد گفته‌شده اصول کلی یک مدل AMM است.

علاوه بر کارمزد، توزیع یک توکن جدید، می‌تواند انگیزه دیگری جهت افزودن وجوه به استخر نقدینگی باشد. به عنوان مثال ممکن است راهی برای خرید یک توکن در بازار آزاد وجود نداشته‌باشد. بنابراین یک استخر نقدینگی ممکن است شرایط را جهت دریافت آن توکن فراهم کند.

قوانین توزیع، همه مبتنی بر پروتکلی است که یک پروژه دیفای ارائه می‌دهد. با این حال وجه اشتراک همه آن‌ها دریافت پاداش به نسبت میزان نقدینگی است که به استخر نقدینگی ارائه می‌دهد.

وجوه سپرده‌شده به طور معمول استیبل‌کوین‌های متصل به دلار آمریکا هستند. برخی از رایج‌ترین استیبل‌کوین‌های مورد استفاده در دیفای شامل BUSD، USDC، USDT، DAI و . است. همچنین برخی از اکوسیستم‌ها، توکن‌هایی را ضرب می‌کنند که نشان‌دهنده توکن سپرده شما در اکوسیستم است. به عنوان مثال اگر ETH را به اکوسیستم Compound واریز کنید، توکن cETH دریافت خواهید کرد. بنابراین پیچیدگی‌های زیادی در لایه‌های زیرین این روش وجود دارد.

پاداش ییلد فارمینگ چگونه محاسبه می‌شود؟

به طور معمول پاداش ییلد فارمینگ به صورت بازده سالانه محاسبه می‌شود. برخی از معیار‌های رایج در این روش شامل نرخ درصد سالانه (APR) و بازده درصدی سالانه (APY) است. تفاوت این دو روش در این است که APR اثر مرکب را در نظر نمی‌گیرد اما APY این کار را انجام می‌دهد. اثر مرکب به معنای سرمایه‌گذاری مجدد سود جهت ایجاد بازدهی بیشتر است.

در نظر داشته‌باشید که این دو شاخص تنها تخمین و پیش‌بینی هستند. حتی تخمین دقیق پاداش‌ها در کوتاه‌مدت نیز بسیار دشوار است. دلیل این امر، رقابتی و پر‌نوسان بودن این بازار است.

از آن‌جا که APR و APY از بازار‌های قدیمی منشاء می‌گیرند، بازار‌ها دیفای به معیار‌های خود جهت محاسبه بازده نیاز دارند. با توجه به سرعت بالای دیفای، بازده تخمینی هفتگی یا حتی روزانه منطقی‌تر به نظر می‌رسد.

وثیقه در دیفای به چه معناست؟

هنگام گرفتن قرض از پلتفرم‌های دیفای، چهش پوشش وام خود باید وثیقه بگذارید. این وثیقه به‌ عنوان بیمه برای وام شما عمل می‌کند. میزان و نوع این وثیقه با توجه به پلتفرم‌های مختلف متفاوت است. بنابراین ابتدا قوانین مرتبط با اکوسیستمی که در آن کار می‌کنید را به دقت مطالعه کنید.

با کاهش قیمت توکنی که وام گرفته‌اید، ممکن است ارزش وثیقه شما از آستانه مورد نیاز پلتفرم کمتر شود. در این صورت، پلتفرم مربوطه دارایی شما را به عنوان وثیقه نقد می‌کند. درست مانند آنچه که در بازار فیوچرز در حین معامله‌گری ممکن است اتفاق بیفتد. برای جلوگیری از این اتفاق می‌توانید به ارزش وثیقه خود اضافه کنید.

به‌طور معمول اکثر پلتفرم‌ها با مفهومی به نام وثیقه اضافی کار می‌کنند. این بدان معناست که وام‌گیرندگان باید ارزش بیشتری نسبت به وام خود باید وثیقه بگذارند. دلیل این امر جلوگیری از ضرر سیستم در صورت سقوط‌های شارپی بازار است.

بنابراین اگر نرخ وثیقه یک پلتفرم 200 درصد باشد به این معناست که در ازای 100 دلار ارزش ورودی، 50 دلار وام دریافت خواهید‌کرد. اگرچه برای جلوگیری از انحلال وثیقه خود بهتر است بیشتر از این مقدار وارد کنید. بنابراین قبل از دریافت وام از یک پلتفرم، ابتدا نرخ وثیقه آن را بررسی کنید.

ریسک‌های ییلد فارمینگ

کشاورزی بهره آن‌چنان ساده نیست. استراتژی‌های پر‌سود بسیار پیچیده هستند و تنها به افراد حرفه‌ای در این حوزه توصیه می‌شود. علاوه بر آن، این روش بیشتر مناسب افرادی است که دارایی زیادی جهت واریز به استخر‌های نقدینگی دارند. اگرچه با سرمایه‌های کم نیز می‌توان از این روش استفاده کرد.

یکی از خطرات آشکار ییلد فارمینگ، قراردادهای هوشمند است. با توجه به ماهیت DeFi، بسیاری از پروژه‌ها توسط تیم‌های کوچک با بودجه محدود ساخته می‌شود. بنابراین احتمال وجود اشکال در قراردادهای هوشمند ساخته‌شده توسط این تیم‌ها را افزایش می‌دهد.

حتی در پروژه‌های بزرگ‌تر نیز همواره باگ‌های متعددی در این قراردادها کشف می‌شود. بنابراین با توجه به ماهیت غیر قابل تغیر بلاکچین‌ها، این اشکالات می‌تواند به از دست‌دادن سرمایه کاربر منجر شود. بنابراین هنگام واریز دارایی خود در یک قرارداد هوشمند، باید این را در نظر بگیرید.

قابلیت ترکیب‌پذیری یکی دیگر از مواردی است که علاوه بر مزیت یک ریسک در دیفای به حساب می‌آید. همان‌طور که بیان کردیم، پروتکل‌های دیفای غیرمتمرکز و بدون واسطه هستند. بنابراین به‌راحتی می‌توانند با یکدیگر ادغام‌شده و در کنار یکدیگر کار کنند. اما این مورد یک ریسک نیز به حساب می‌آید. تنها کافی است که یکی از اجزای یک اکوسیستم به درستی کار نکند؛ آن‌گاه کل مجموعه دچار اشکال می‌شود. بنابراین هنگام واریز نقدینگی به یک استخر، باید تمام پروتکل‌هایی را نیز که با آن ادغام‌ شده‌اند را بررسی کنید.

پلتفرم‌ها و پروتکل‌های ییلد فارمینگ

استراتژی‌های کشاورزی بهره ساعت به ساعت در حال تغییر است. هر پلتفرم استراتژی، قوانین و ریسک‌های مخصوص به خود را دارد. تا این‌جا ایده کلی و ریسک‌های موجود در ییلد فارمینگ را بیان کردیم. در ادامه یک لیست از پروتکل‌هایی را که هسته‌ای اصلی ییلد فارمینگ را تشکیل می‌دهند، مورد بررسی قرار می‌دهیم.

پروتکل Compound Finance

کامپاند یکی از پروتکل‌های اصلی اکوسیستم ییلد فارمینگ است. در این پلتفرم کاربران دارایی‌های خود وام می‌دهند یا قرض می‌گیرند. تنها با اتصال به کیف پول اتریوم و واریز وجه به استخر نقدینگی، می‌توان پاداش‌هایی را با اثر مرکب دریافت کرد. همچنین نرخ پاداش به صورت الگوریتمی بر اساس عرضه و تقاضا تنظیم می‌شود.

پلتفرم MakerDAO

پلتفرم Maker یک پلتفرم اعتباری غیرمتمرکز است که از استیبل‌کوین DAI به عنوان پاداش استفاده می‌کند. هر کس می‌تواند فضایی به‌نام Maker vault باز‌کرده و در آن دارایی‌های مانند USDC، BAT، ETH یا WBTC را قفل کند.

پروتکل Synthetix

این پروتکل به کاربران این اجازه را می‌دهد تا توکن SNX یا ETH را به استخر‌های نقدینگی اضافه کنند و در ازای آن دارایی‌های مصنوعی دریافت کنند. این دارایی‌های می‌توانند ارز‌های فیات، رمز ارز‌های پایه یا کالا‌های قابل ارزش‌گذاری باشد. این پلتفرم قصد دارد در آینده از تمام دارایی‌های قابل ارزش‌گذاری به عنوان دارایی‌های مصنوعی پشتیبانی کند.

پروتکل Aave

پروتکل Aave یک پروتکل غیرمتمرکز جهت ارائه وام و استقراض است. نرخ بهره بر اساس شرایط بازار فعلی به صورت الگوریتمی تنظیم می‌شود. وام‌دهندگان در ازای وجوه خود توکن a دریافت می‌کنند. این توکن‌ها بلافاصه جهت ایجاد سود مرکب سپرده‌گذاری می‌شوند. این پروتکل یکی از محبوب‌ترین پلتفرم‌های بین کاربران ییلد فارمینگ است.

صرافی UniSwap

Uniswap یک صرافی غیر متمرکز است که امکان مبادله توکن‌های غیر قابل اعتماد را فراهم می‌کند. LPها جهت ایجاد یک بازار، حداقل ارزشی معادل دو توکن را واریز می‌کنند. سپس معامله‌گران در مقابل آن استخر نقدینگی معامله می‌کنند. سود LPها از طریق کارمزدی که از معامله در استخر نقدینگی ایجاد می‌شود، تامین می‌گردد.

صرافی Curve Finance

Curve Finance یک صرافی غیرمتمرکز است که به طور خاص جهت مبادله استیبل‌کوین‌ها طراحی شده‌است. برخلاف Uniswap، این صرافی به کاربران این اجازه را می‌دهد که مبادلات استیبل‌کوین‌هایی با ارزش بسیار بالا را با کمترین اصطکاک انجام دهند.

صرافی Balancer

Balancer یک صرافی غیرمتمرکز مانند Uniswap و Curve است. تفاوت اصلی آن با دو مورد قبل امکان تخصیص توکن‌های سفارشی به استخر‌های نقدینگی است. همچنین مانند Uniswap، ارائه‌کنندگان نقدینگی در ازای کارمزد معاملاتی که در استخر نقدینگی انجام می‌شود، پاداش دریافت می‌کنند.

اکوسیستم Yearn.Finance

Yearn.Finance یک اکوسیستم جهت خدمات وام‌دهی مانند Aave و Compound و . است. هدف این اکوسیستم استفاده از الگوریتمی جهت دستیابی به سود‌آورترین خدمات وام‌دهی است. وجوه واریز شده به توکن Y تبدیل می‌شوند و به صورت دوره‌ای جهت دستیابی به سود مرکب سپرده‌گذاری می‌شوند.

سخن‌پایانی

در این مقاله به بررسی ییلد فارمینگ به عنوان جدیدترین روش کسب سود غیرفعال از بازار ارز دیجیتال پرداختیم. این روش اگرچه سود‌های مناسبی را می‌تواند به ارمغان بیاورد، با این‌حال ریسک‌های موجود در آن را نیز باید درنظر بگیرید. همچنین اگر جهت اتصال کیف پول خود به این پلتفرم‌ها، حتما از کیف پول‌های سخت‌افزاری استفاده کنید تا امنیت دارایی‌هایتان را تامین کنید.

بازار ساز خودکار (AMM) چیست؟

شما می‌توانید یک بازار ساز خودکار را به‌عنوان یک ربات تصور کنید که همیشه مایل است قیمت بین دو دارایی را برای شما تعریف کند. برخی از فرمول‌های ساده مانند Uniswap استفاده می‌کنند، در حالی که Curve Balancer و سایر موارد از فرمول‌های پیچیده‌تر استفاده می‌کنند.

نه تنها می‌توانید با استفاده از AMM تجارت کنید، بلکه می‌توانید اقدام به تأمین نقدینگی یک مجموعه کنید. این اساساً به هر کسی اجازه می‌دهد تا در مبادله یا معامله خرید ارز دیجیتال به یک سازنده بازار تبدیل شود و برای تأمین نقدینگی کارمزد کسب کند.

AMM ها به دلیل استفاده ساده و آسان از جایگاه واقعی خود در فضای DeFi وارد شده‌اند. غیر متمرکز ساختن بازار به این روش، چشم‌انداز آینده ارزهای دیجیتال و بازار خرید ارز دیجیتال است.

معرفی بازار ساز خودکار یا AMM

بازار ساز خودکار (AMM) چیست؟ 7

امور مالی غیرمتمرکز DeFi در Ethereum و سایر سیستم عامل‌های قرارداد هوشمند مانند Binance Smart Chain رونق گرفته است. تولید بازده به روشی محبوب برای توزیع رمز تبدیل شده است، توکن‌ها در اتریوم در حال رشد هستند و حجم وام‌های فلاش در حال رونق است.

در همین حال، پروتکل‌های سازنده بازار خودکار مانند Uniswap به طور منظم شاهد استخر نقدینگی به چه معنا است؟ حجم رقابتی، نقدینگی بالا و تعداد فزاینده‌ای از کاربران در بازار خرید ارز دیجیتال هستند.

اما این مبادلات چگونه کار می‌کند؟ چرا راه‌اندازی بازار خرید ارز دیجیتال برای جدیدترین ارزها بسیار سریع و آسان است؟ آیا AMMها واقعاً می‌توانند با مبادلات سفارشی سنتی رقابت کنند؟

در این مقاله تترلند به بررسی این موضوعات می‌پردازیم.

بازار ساز خودکار AMM چه چیزی است؟

بازار ساز خودکار (AMM) چیست؟ 8

بازار ساز خودکار AMM نوعی پروتکل مبادله غیرمتمرکزDEX است که برای قیمت‌گذاری ارزها به یک فرمول ریاضی متکی است. ارزها به‌جای استفاده از سفارشات مانند صرافی‌های سنتی، طبق الگوریتم‌های قیمت‌گذاری، قیمت‌گذاری می‌شوند.

این فرمول می‌تواند با هر پروتکل متفاوت باشد. به عنوان مثال، Uniswap از x * y = k استفاده می‌کند، جایی که x مقدار یک رمز در ذخیره نقدینگی است و y مقدار دیگری است. در این فرمول، k یک مقدار ثابت است، به این معنی که نقدینگی کل استخر همیشه باید ثابت بماند.

سایر AMMها از فرمول‌های دیگر برای موارد استفاده خاصی که هدف قرار می‌دهند، استفاده می‌کنند. شباهت بین همه آن‌ها این است که آن‌ها قیمت‌ها را به صورت الگوریتمی تعیین می‌کنند.

بازار سازی سنتی معمولاً با شرکت‌هایی همراه منابع گسترده و استراتژی‌های پیچیده کار می‌کند. سازندگان بازار به شما کمک می‌کنند تا در مبادله سفارشات، قیمت مناسب و قیمت پیشنهادی تنگاتنگی داشته باشید. سازندگان بازار خودکار این فرآیند را غیر متمرکز کرده و در واقع هر کسی می‌تواند در بلاک چین بازار ایجاد کند.

سازنده خودکار بازار (AMM) چگونه کار می‌کند؟

بازار ساز خودکار (AMM) چیست؟ 9

AMM از این نظر که جفت معاملاتی وجود دارد – به عنوان مثال ETH / DAI، مشابه تبادل سفارش است. با این حال، برای انجام معامله خرید ارز دیجیتال نیازی به طرف مقابل دیگری ندارید. در عوض، شما با یک قرارداد هوشمند ارتباط برقرار می‌کنید که بازار را برای شما “ایجاد” می‌کند.

در مبادله غیرمتمرکز مانند Binance DEX ، معاملات خرید ارز دیجیتال مستقیماً بین کیف پول‌های کاربر انجام می‌شود. اگر BNB را با BUSD در Binance DEX می‌فروشید، شخص دیگری در آن طرف معامله BNB را با BUSD خود خریداری می‌کند. ما می‌توانیم این را معامله نظیر به نظیرP2P بنامیم.

بنابراین نیازی به طرفین نیست، اما هنوز لازم است شخصی بازار را ایجاد کند. نقدینگی در قرارداد هوشمند هنوز باید توسط کاربرانی ارائه شود که موسسات تأمین نقدینگیLP نامیده می‌شوند.

استخر نقدینگی چیست؟

بازار ساز خودکار (AMM) چیست؟ 10

تأمین‌کنندگان نقدینگی LP بودجه‌ای را به مجموعه نقدینگی اضافه می‌کنند. شما می‌توانید یک مجموعه نقدینگی را به‌عنوان انبوهی از وجوه در نظر بگیرید که سرمایه‌گذاران می‌توانند در برابر آن معامله کنند. در ازای تأمین نقدینگی به پروتکل، LPها از معاملات انجام شده در استخر خود کارمزد دریافت می‌کنند.

در مورد Uniswap ،LPها معادل دو نشانه – مثلاً 50٪ ETH و 50٪ DAI به استخر ETH / DAI واریز می‌كنند.

بنابراین کسی می‌تواند یک بازار ساز شود؟

در واقع، افزودن وجوه به صندوق نقدینگی کاملاً آسان است. جوایز توسط پروتکل تعیین می‌شود. به عنوان مثال، Uniswap v2 0.3٪ از معامله‌گران دریافت می‌کند که مستقیماً به LP می‌رسد. سایر سیستم عامل‌ها یا فورک‌ها ممکن است کارمزد کمتری را دریافت کنند تا تأمین‌کنندگان نقدینگی بیشتری را به استخر خود جذب کنند.

چرا جذب نقدینگی مهم است؟

به‌دلیل نحوه کار AMMها، هرچه نقدینگی بیشتری در استخر وجود داشته باشد، ممکن است سفارشات بزرگ لغزش کمتری داشته باشند. که به نوبه خود، ممکن است حجم بیشتری را به سیستم عامل جذب کند و غیره.

مشکلات لغزش با طرح‌های مختلف AMM متفاوت خواهد بود، اما قطعاً این نکته را باید به یاد داشته باشید، قیمت‌گذاری توسط یک الگوریتم تعیین می‌شود. به روشی ساده، میزان تغییر بین توکن‌های موجود در مجموعه نقدینگی پس از معامله تعیین می‌شود. اگر نسبت با اختلاف زیادی تغییر کند، مقدار زیادی لغزش وجود دارد.

اما این داستان کامل درباره AMM ها و استخرهای نقدینگی نیست. هنگام تأمین نقدینگی به AMMها، باید نکته دیگری را نیز به خاطر بسپارید و آن هم ضرر ناگهانی یا ناپایدار است.

ضرر ناپایدار چیست؟

بازار ساز خودکار (AMM) چیست؟ 11

ضرر ناگهانی زمانی اتفاق می‌افتد که نسبت قیمت توکن‌های سپرده شده، پس از واریز آن‌ها در استخر تغییر کند. هرچه تغییر بزرگ‌تر باشد، ضرر ناپایدار بزرگ‌تر است. به‌همین دلیل است که AMMها با جفت‌های توکن که دارای ارزش مشابه هستند، مانند پول‌های پایدار یا توکن‌های بسته‌بندی شده بهترین کار را می‌کنند. اگر نسبت قیمت بین جفت در محدوده نسبتاً کمی باقی بماند، ضرر ناپایدار نیز ناچیز است.

از طرف دیگر، اگر این نسبت تغییرات زیادی داشته باشد، ممکن است ارائه‌دهندگان نقدینگی به جای افزودن وجوه به یک جمع، به سادگی در دست گرفتن رمزها باشند. حتی در این صورت، استخرهای Uniswap مانند ETH / DAI که کاملاً در معرض ضرر ناگهانی قرار دارند به لطف کارمزدهای معاملاتی خرید ارز دیجیتال یا فروش که به آن‌ها تعلق می‌گیرد سودآور بوده‌اند.

با این اوصاف‌، ضرر ناگهانی راهی عالی برای نام‌گذاری این پدیده نیست. “ناپایداری” فرض می‌کند که اگر ارزها به قیمت‌هایی که در ابتدا واریز شده‌اند برگردند، ریسک‌ها کاهش می‌یابد. با این حال، اگر وجوه خود را با نسبت قیمتی متفاوت از سپرده‌گذاری خود برداشت کنید، ضررهای آن دائمی است. در برخی موارد، کارمزدهای معاملاتی خرید ارز دیجیتال یا فروش آن ممکن است ضررها را کاهش دهد، اما هنوز هم در نظر گرفتن ریسک‌ها مهم است.

هنگام واریز وجه به AMM مراقب باشید و مطمئن شوید که پیامدهای ناگهانی آن را درک می‌کنید.

جمع بندی

سازندگان بازار خودکار جز اصلی فضای DeFi هستند. آن‌ها اساساً هرکسی را قادر می‌سازند تا بازارهای خرید ارز دیجیتال و تجارت با آن را به‌صورت یک‌پارچه و کارآمد ایجاد کند. در حالی که در مقایسه با سفارشات مبادله محدودیت‌های خود را دارند، اما نوآوری کلی آن‌ها در بازار خرید ارز دیجیتال و تجارت بسیار ارزشمند است.

AMMها هنوز در مراحل ابتدایی هستند. احتمالاً بسیاری از طرح‌های نوآورانه AMM در آینده وجود دارد. این باید منجر به کاهش کارمزدها، اصطکاک کمتر و در نهایت نقدینگی بهتر برای هر کاربر DeFi شود.

دارایی نقدپذیر (Liquid Asset) و نقدینگی (Liquidity) چیست؟

یکی استخر نقدینگی به چه معنا است؟ از بزرگ‌ترین دغدغه‌های سرمایه‌گذاران این است که آیا پس از خرید یک دارایی جدید، می‌توان پس از مدتی آن را به‌راحتی در بازار فروخت و به پول نقد تبدیل کرد یا نه. این پرسش، جواب دقیق و مشخصی ندارد؛ اما می‌توان با درنظرگرفتن عوامل مختلف تا حدودی به آن پاسخ داد.

برخی از دارایی‌هایی که ما با آن سروکار داریم بازار چندان مناسبی ندارند. برای مثال با آنکه اشیای قدیمی و به‌اصطلاح آنتیک بسیار ارزشمند هستند؛ اما فروش آنها در بازار کار دشواری است. املاک و مستغلات هم ماهیتی مشابه دارند و ممکن است مدت‌زمان زیادی طول بکشد تا خانه‌ای را بفروشیم.

در حقیقت خرید دارایی‌هایی که ارزش بالایی دارند اما نقدپذیری آنها پایین است، یک حرکت پُرریسک‌ محسوب می‌شود؛ چراکه این احتمال وجود دارد زمانی که شما به پول نقد نیاز داشته باشید امکان فروش سریع دارایی‌تان به‌‌دلیل نبود مشتری مقدور نباشد یا اینکه در نهایت مجبور شوید آن را با قیمت بسیار کمتر از ارزش واقعی‌اش بفروشید.

به بیان ساده، خرید کالای نقدپذیر یا دارایی‌ای که مشتری دست‌به‌نقد همواره برای آن وجود دارد شاخص‌ مهمی است و باید آن را در نظر داشته باشید. در این مقاله قصد داریم شما را با دو مفهوم دارایی نقدپذیر و نقدینگی آشنا کنیم و در ادامه به برخی ویژگی‌ها، عوامل مؤثر، نحوه محاسبه و اهمیت آنها نگاهی داشته باشیم. پس تا انتهای این مطلب ما را همراهی کنید.

دارایی نقدپذیر چیست؟

دارایی نقدپذیر یا نقدشونده (Liquid Asset) که در برخی مقالات اقتصادی از آن با عنوان دارایی سیال هم نام برده شده است به اموال یا داشته‌هایی گفته می‌شود که از سهولت بالایی برای خرید‌و‌فروش برخوردار هستند و می‌توان آنها را به‌آسانی به وجه نقد تبدیل کرد.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های دارایی نقدپذیر انتقال آسان مالکیت آن است. برای مثال دلار، یورو یا سکهٔ طلا نیازی به مراحل قانونی برای واگذاری مالکیت‌ ندارند و می‌توان به‌آسانی آنها را به پول رایج تبدیل کرد.

علاوه بر این دارایی‌های نقدپذیر ویژگی‌های دیگری هم دارند که عبارت‌اند از:

در این میان دارایی‌های گوناگونی وجود دارند که به‌طور ذاتی همواره نقدپذیر هستند و اغلب سرمایه‌گذاران بزرگ در سبد سرمایه خود همیشه از این دسته دارایی‌ها استفاده می‌کنند. طلا، ارزهای معتبر خارجی، سهام، اوراق قرضه و صندوق‌های قابل معامله در بورس (ETFs) از جمله دارایی‌های با نقدپذیری بالا هستند. البته نباید فراموش کرد که میزان نقدپذیری برخی از این کالاها ممکن است با توجه به شرایط اقتصادی هر کشور متفاوت باشد.

به‌طور کلی پول نقدپذیرترین دارایی در جهان است.

در سوی دیگر ما با برخی کالاها سروکار داریم که از نظر نقدپذیری متفاوت هستند و فرایند خریدوفروش و تبدیل آنها به پول چندان آسان نیست.

دارایی غیرسیال یا نقدناپذیر چیست؟

دارایی نقدناپذیر (Illiquid Asset) که از آن با تعابیر دیرنقدپذیر یا غیرسیال هم یاد می‌شود به دسته‌ای از دارایی‌ها می‌گویند که امکان تبدیل آنها به پول نقد، کم یا حتی در برخی موارد غیرممکن است. دارایی نقدناپذیر را می‌توان نقطه مقابل دارایی نقدپذیر دانست؛ دارایی‌‌هایی که با وجود ارزش بالا، استخر نقدینگی به چه معنا است؟ مشتریان اندکی دارند.

برای مثال فرض کنید شما یک نقاشی از ژان میشل باسکیت (Jean Michel Basquiat) را در اختیار دارید که بیش از ۱۰۰میلیون دلار ارزش دارد. با آنکه این اثر هنری بسیار گران‌بهاست، با توجه به قیمت‌گذاری و مشتریانی که برای خرید آن وجود دارند یک دارایی نقدناپذیر تلقی می‌شود.

باید به این نکته توجه کرد که عبارت نقدناپذیر به‌معنای غیرقابل نقد‌شدن نیست بلکه به این معناست که باید زمان زیادی منتظر ماند تا چنین دارایی‌‌ای به پول تبدیل شود.

موضوع نقدناپذیری تنها گریبان‌گیر افراد یا سرمایه‌گذاران نیست، بلکه شرکت‌های بزرگ هم با شکلی متفاوت با این مسئله درگیر هستند. بسیاری از شرکت‌ها در زمان تنظیم ترازنامه‌های مالی و مشخص‌کردن بدهی‌ها و معوقات باید نقدپذیری دارایی‌ها و سرمایه‌گذاری‌های خود را مشخص کنند.

از آنجا که دارایی‌های نقدناپذیر اغلب ریسک و نوسانات زیادی دارند، سرمایه‌گذاران باتجربه‌، درصد بسیاری کمی از سبد مالی خود را به این دارایی‌ها اختصاص می‌دهند. خانه و مستغلات، آثار هنری، اجناس قدیمی و آنتیک، ماشین، اقلام کلکسیونی همگی از دارایی‌های نقدناپذیر هستند.

بازار نقدی یا سیال چیست؟

اصطلاح پرکاربرد دیگری در این میان وجود دارد که بد نیست پیش از آنکه دربارهٔ نقدینگی توضیح دهیم، به آن اشاره‌ای داشته باشیم. عبارت بازار سیال یا نقدی (Liquid Market) که با نام‌های دیگری مانند بازار لیکویید یا شناور هم شناخته می‌شود، به بازاری گفته می‌شود که خریداران و فروشندگان زیادی در آن فعالیت می‌کنند. در این بازار علاوه بر قیمت منصفانه، خریداران و فروشندگان هزینه‌ کمتری بابت نقل‌وانتقالات پرداخت می‌کنند.

دلیل حضور خریداران و فروشندگان متعدد در این بازار علاوه بر قیمت‌های مناسب و منصفانه، نوسانات اندکی است که این دست از بازارها دارند.

نقدینگی چیست؟

نقدینگی (Liquidity) عبارتی است که بسیار آن را شنیده‌ایم. این واژه پرکاربرد، یک ویژگی و صفت مهم برای کالاها و دارایی‌ها محسوب می‌شود. به‌طوری که می‌توان گفت تعریف یک دارایی نقدپذیر یا نقدناپذیر به‌نوعی وابسته به این پارامتر است.

در اقتصاد تعاریف گوناگونی برای نقدینگی وجود دارد؛ برخی نقدینگی را به‌عنوان معیاری برای توانایی فروش سریع یک دارایی به‌ قیمت بازار می‌دانند؛ اما عده‌ای دیگر پول در گردش را نقدینگی تلقی می‌کنند، بعضی از اقتصاددانان هم به دارایی‌های نقدی و مجموع پول و شِبه‌پول به‌عنوان نقدینگی اشاره می‌کنند. شاید ساده‌ترین تعریف از نقدینگی همان پول نقد باشد.

اگر بخواهیم این مفهوم ساده را کمی علمی‌تر توضیح دهیم، نقدینگی را می‌توان داشتن مقدار قابل‌ملاحظه‎‌‌ای دارایی با نقدپذیری بالا توصیف کرد و از آنجا که پول نقدپذیرترین دارایی ممکن است؛ بنابراین نقدینگی و پول را می‌توان معادل هم دانست.

در بازارهای مرسوم و سنتی دو سطح کلی برای نقدینگی داریم:

• نقدینگی بازار (Market Liquidity): به‌میزان سهولت خرید و فروش کالا یا دارایی با قیمتی منصفانه و عادلانه گفته می‌شود. به‌عبارت دیگر نقدینگی یک بازار به سرعت و نقدشوندگی آن دارایی وابسته است. در هر بازار زمانی که شکاف یا اختلاف قیمت میان فروشنده و خریدار (Bid-Ask Spread) کمتر باشد و اعداد و ارقام دلخواه این دو سمت معامله به هم نزدیک‌تر باشد با نقدینگیِ بازارِ بهتری مواجه هستیم.

• نقدینگی حسابدارییاترازنامه‌ای (Accounting liquidity): معیاری برای سنجش توانایی پرداخت بدهی‌ها در زمان سررسید است. این میزان معمولاً به صورت نسبت یا درصد بیان می شود. اغلب سرمایه‌گذاران با نگاه به میزان بدهی‌ها، وجوه نقد، تعهدات مالی و کالاهای موجود یک شرکت اقدام به سرمایه‌گذاری در آن می‌کنند؛ بنابراین موضوع نقدینگی حسابداری یکی از مؤلفه‌های مهم در جذب سرمایه، اعتماد کاربران و تنظیم ترازنامه‌های مالی است.

البته در بازار ارزهای دیجیتال دسته‌بندی دیگری نیز با عنوان نقدینگی صرافی (Exchange Liquidity) وجود دارد که تابعی از مِیکرها، تِیکرها (Maker & Taker) و جفت‌ارزهای فهرست‌‌شده در صرافی‌هاست. به‌عبارت دیگر نقدینگی در هر صرافی را می‌توان از مبادلاتی که در آن انجام می‌شود و جفت‌ارزهایی که پشتیبانی می‌شود، برآورد کرد.

محاسبه نقدینگی

همان‌ طور که اشاره کردیم یکی از مسائل اساسی شرکت‌ها موضوع نقدینگی و محاسبه آن است. از آنجا که شرکت‌ها برای آنکه توانایی پرداخت بدهی‌ها، معوقات و تعهدات خود را بررسی کنند از رابطه‌ای به نام نسبت نقدینگی (Liquidity Ratio) استفاده می‌کنند. نسبت نقدینگی به سه شیوهٔ مختلف محاسبه می‌شود که عبارت است از:

نسبت جاری (Current ratio): در این مدل که ساده‌ترین روش برای محاسبه نقدینگی است، میزان بدهی‌های جاری را بر دارایی‌های جاری تقسیم کرده و عدد به‌‌دست‌آمده میزان نقدینگی را مشخص می‌کند.

منظور از بدهی جاری، بدهی‌هایی است که موعد پرداخت آن کمتر از یک سال بوده و دارایی‌های جاری هم به‌معنای دارایی‌هایی است که می‌توان در کمتر از یک سال آنها را به پول نقد تبدیل کرد.

به‌طور کلی اعداد به‌‌دست‌آمده از نسبت جاری که ۱ یا بالاتر از آن باشد، نشان‌دهنده وضعیت مناسب یک شرکت است.

نسبت آنی (Quick ratio): در این مدلِ نقدینگی، مقدار عددی دارایی‌های فعلی از دارایی‌های جاری کسر می‌شود و عدد حاصل بر بدهی‌های فعلی تقسیم می‌شود.

نسبت پول نقد (Cash ratio): در این نسبت هم مجموع پول‌های نقد به‌علاوه سرمایه‌گذاری‌های انجام‌شده بر بدهی‌های جاری تقسیم می‌شود.

از آنجا که محور مطالب ما در این مقاله محاسبه نقدینگی و کاربردهای این نسبت‌ها نیست، با اشاره‌ای کوتاه به این موضوع به‌سراغ بازار ارزهای دیجیتال و عوامل مؤثر بر نقدینگی آن می‌رویم.

عوامل مؤثر بر نقدینگی ارزهای دیجیتال

حجم معاملات

یکی از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار و تعیین‌کننده نقدینگی یک ارز دیجیتال، حجم مبادلات است. منظور از حجم در اینجا به‌معنای تعداد ارزهای دیجیتالی است که طی ۲۴ ساعت گذشته در یک پلتفرم مشخص خرید‌وفروش شده باشند.

به‌عبارت ساده حجم بالای تبادلات به‌معنای خریداران و فروشندگان بیشتر است و این حجم بیشتر به‌معنای نقدینگی بالاتر است. برای آنکه از حجم بالای معاملات برخی از ارزهای دیجیتال و نقدینگی آنها اطمینان پیدا کنید، بهتر است حجم مبادلات آنها را در چند صرافی بزرگ و معتبر بررسی کنید.

پلتفرم معاملات

صرافی‌های ارز دیجیتال بازار خرید‌و‌فروش این دارایی‌ها را در اختیار دارند؛ بنابراین صرافی‌هایی که بتوانند امکانات و امنیت بالاتری را ارائه کنند موجب جذب بیشتر معامله‌گران می‌شوند. همین موضوع در نهایت منتهی به سودآوری بیشتر و جذب نقدینگی می‌شود. صرافی‌هایی بزرگ‌تر به‌‌دلیل کاربران بیشتر و استفاده از جفت‌ارزهای مختلف از نقدینگی بالاتری برخوردار هستند.

پذیرش

عامل اصلی موفقیت یک ارز دیجیتال به محبوبیت و پذیرش آن گره‌ خورده است. برای آنکه ارز دیجیتالی با نقدینگی بالا داشته باشیم، باید مجموعه بزرگی از افراد از این دارایی برای انجام تراکنش‌های خود استفاده کنند.

به‌طور مثال ارزهای دیجیتالی مانند بیت کوین و اتریوم به‌‌دلیل محبوبیت و کارایی بیشتر از پذیرش بالاتری برخوردار هستند. در مقابل می‌توان به پروژه‌های جدیدی اشاره کرد که به‌‌دلیل اندک‌بودن محبوبیت و سطح پذیرش آن‌ها نقدینگی پایینی دارند.

بنابراین پذیرش یک ارز دیجیتال جدید توسط مردم و نهادها، موضوعی مهم و حیاتی به‌شمار می‌رود؛ پذیرش بیشتر یک ارز دیجیتال را می‌توان با نقدینگی بیشتر برابر دانست.

قانون‌گذاری

قوانین و مقررات حاکم بر ارزهای دیجیتال می‌تواند تأثیر مستقیمی بر نقدینگی این دارایی‌ها بگذارد. برخی از کشورها به‌شکل گسترده‌ای استفاده و تبادلات مبتنی بر ارزهای دیجیتال را غیرقانونی اعلام کرده‌اند. از آنجا که کاربران در چنین شرایطی نمی‌توانند به‌آسانی دارایی‌های دیجیتال خود را با دیگران مبادله کنند؛ بنابراین ‌بسیاری از صرافی‌ها و کاربران نمی‌توانند در چنین فضایی فعالیت کنند. با کاهش معاملات خرید‌و‌فروش و کم‌فروغ‌بودن بازار، نقدینگی هم روندی نزولی پیدا می‌کند.

هرچقدر قوانین محدود‌کننده کمتر باشد، به‌ همان نسبت میزان نقدینگی ارزهای دیجیتال بیشتر خواهد بود.

چرا نقدینگی اهمیت دارد؟

وجود نقدینگی بالا و قیمت‌های منصفانه بهترین شرایط را برای یک معامله‌گر ارزهای دیجیتال رقم می‌زنند. در بازاری با نقدینگی بالا فروشندگان می‌توانند داشته‌های خود را به‌ قیمت مناسب بفروشند و خریداران هم با قیمت‌هایی معقول می‌توانند آنچه را که می‌خواهند به‌ دست آورند.

در چنین بازاری معامله‌گران ارزهای دیجیتال می‌توانند به‌آسانی و به‌سرعت خریدار یا فروشنده مناسب را پیداکرده و معاملات خود را نهایی کنند. نقدینگی بالا در ارزهای دیجیتال باعث می‌شود قیمت تا حد قابل‌ملاحظه‌ای پایدار بماند و درگیر نوسانات شدید نشود. در سوی دیگر اگر بازار نقدینگی اندکی داشته باشد، شاهد بازاری نوسانی و پرریسک خواهیم بود.

بنابراین بازاری با نقدینگی بالا ثبات بیشتری به‌همراه دارد از سوی دیگر چنین شرایطی موجب می‌شود تا احتمال دست‌کاری و تغییر در قیمت‌ها نیز به‌حداقل برسد. اگر عده‌ای بخواهند با خرید یا فروش انبوه یک ارز استخر نقدینگی به چه معنا است؟ دیجیتال قیمت را دست‌خوش تغییر کنند، چنین کاری در یک بازار با نقدینگی بالا تقریباً ناممکن خواهد بود.

از آنجا که یکی از پایه‌های پیش‌بینی بازار استفاده از تحلیل تکنیکال است و این موضوع با بررسی قیمت‌ در گذشته شکل می‌گیرد، در بازاری که به‌دلیل نقدینگی پایین دائماً در تلاطم باشد، نمی‌توان از شاخصی مانند تحلیل تکنیکال استفاده کرد.

استخر نقدینگی چیست؟

دنیای ارزهای دیجیتال هرروز شاهد توسعه و پیشرفت‌های چشم‌گیر است. هم‌زمان با افزایش حجم مبادلات و تنوع دارایی‌های موجود در بازار، نیاز به توسعه راه‌حل‌های جدید برای رفع خواسته‌ها و نیازهای موجود حس می‌شود. یکی از مفاهیم مهمی که توانست در این بازار غیرمتمرکز انقلابی ایجاد کند، امور مالی غیرمتمرکز یا دیفای (DeFi) است.

این مفهوم حجم مبادلات ارزهای دیجیتال را به‌شدت افزایش داد، تا جایی که نیاز به وجود یک منبع تأمین نقدینگی در بازار برای افزایش سرعت مبادلات حس می‌شد. ازاین‌رو استخر نقدینگی (Liquidity Pool) شکل گرفت.

استخر نقدینگی به منبعی از توکن‌های مختلف گفته می‌شود که در صرافی‌های غیرمتمرکز توسط قرارداد‌های هوشمند (Smart Contract) قفل‌ شده و هدف آن رفع مشکلاتی است که به‌دلیل کمبود نقدینگی وجود دارد.

وجود استخرهای تأمین نقدینگی برای تداوم فعالیت بسیاری از صرافی‌های غیرمتمرکز مانند یونی سواپ (Uniswap) ضروری است. شاید بتوان گفت استخر نقدینگی هسته اصلی صرافی‌های غیرمتمرکز را تشکیل می‌دهد. از این استخرها برای تسهیل فرایند انجام سریع‌تر معاملات و وام‌دهی‌ها استفاده می‌شود.

سرمایه‌گذاران می‌توانند بخشی از دارایی‌های خود را در این استخرها وارد کنند و نقدینگی موردنیاز برای انجام معاملات را با این روش تأمین کنند. پس از انجام تراکنش‌ها، مبلغی به‌عنوان کارمزد از طرفین معامله اخذ می‌شود که بخشی از آن جهت پاداش به تأمین‌کنندگان تعلق می‌گیرد. پیدایش استخرهای نقدینگی موجب افزایش تعداد معاملات در بازار ارزهای دیجیتال شده‌ است.

جمع‌بندی

قابلیت «نقدپذیری» ویژگی مهمی است که باید به آن توجه داشت؛ زیرا این شاخص تعیین‌کننده میزان رونق و سلامت بازار است. به‌طور کلی در صورتی که نقدپذیری یک دارایی بالا باشد، سرمایه‌گذار می‌تواند در مدت‌زمان کوتاهی دارایی خود را به‌ پول تبدیل کند.

در طرف مقابل ممکن است یک کالا نقد‌پذیری اندکی داشته باشد. در این حالت تبدیل آن به پول استخر نقدینگی به چه معنا است؟ با مشکلات متعددی از جمله نبود خریدار مناسب همراه خواهد بود؛ بنابراین برای یافتن یک خریدار و تبدیل چنین سرمایه‌ای به وجه نقد باید از قیمت منصفانه آن کاسته شود.

در زمان خرید یک کالا یا ارز دیجیتال حتماً به نقدپذیری و نقدینگی آن در بازارهای مختلف دقت کنید. توجه داشته باشید حجم معاملات یک کالا ممکن است تقلبی یا دست‌کاری شده باشد؛ اما نقدینگی را نمی‌توان جعل کرد.